11/01/2025
สุขสันต์วันเด็กค่ะ 💖🎉
เป็นบทความที่ชอบที่สุดในวันเด็กปีนี้เลยค่ะ
วันธรรมดาของพ่อแม่คือวันเด็ก (Repost from 2016)
เป็นกุศโลบายของผู้คิดวันเด็กขึ้นมา เพื่อกระตุกความคิดของผู้ใหญ่ที่อาจจะต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ จนหลายๆ คนอาจจะลืมการให้ความสำคัญกับลูกๆ ไป เราจึงมีวันเด็กในวันเสาร์ที่สองของเดือนมกราคมที่บรรดาผู้ใหญ่จะเอาใจเด็กๆ กันเป็นพิเศษ
อย่างไรก็ตาม วันธรรมดาอื่นๆ ที่เหลืออีก 360 กว่าวันก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปจากวันเด็กเลย แท้ที่จริงแล้วทุกๆ วัน ทุกๆ เวลาที่คุณพ่อคุณแม่มอบให้กับเด็กเป็นของขวัญที่มีค่าที่ไม่อาจซื้อหาด้วยเงินได้ จนอาจกล่าวได้ว่า ลูกเขาจะเป็นของเรา อยู่กับเราอย่างแท้จริงแค่ไม่เกิน 14 ปี หรอก และไม่เกิน 21 ปี เขาก็จะเป็นตัวของตัวเองมากเกินกว่าที่จะฟังเราซะแล้ว จงใช้วันเวลาดังกล่าวให้คุ้มค่าที่สุด... เพราะความสัมพันธ์กับพ่อแม่หลังจากอายุ 21 ปีนั้น ย่อมเป็นภาพสะท้อนของความทรงจำที่พ่อแม่เลี้ยงดูเขามาอย่างไร
ในวัยอนุบาล ทุกการกระทำที่พ่อแม่กระทำให้เด็กเห็น จะถูกบันทึกอยู่ในจิตใต้สำนึกอย่างไม่อาจลบเลือน... หมอยืนยันได้จากประสบการณ์ดูแลคนไข้นับร้อยคนว่าความเจ็บป่วยหลายอย่าง เช่น อาการ Panic, ความรู้สึกผิด และซึมเศร้าของผู้ใหญ่หลายๆ คนนั้น ส่วนใหญ่มีผลมาจากการถูกกระทำในวัย 0-7 ปีทั้งนั้น ซึ่งบางคนเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบทำโทษตัวเอง เป็น Perfectionist ที่ผิดไม่ได้... เพราะตอนเด็กๆ เคยถูกทำโทษอย่างรุนแรง จนบัดนี้แค่นั่งผ่อนคลายก็รู้สึกผิดว่าเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ถามว่าทำไม? คำตอบคือไม่ทราบ แต่มันรู้สึกผิดเอง... นั่นล่ะ อาการของพลังเจตจำนงค์ (Will) ในจิตใต้สำนึกมันกำลังทำโทษตัวเขาอยู่ คนพวกนี้จึงทำงานแบบไม่พักผ่อนจนสูญเสียพลังชีวิตไปเสียหมด นำไปสู่สภาวะ Burn out และสุขภาพทรุดโทรม
เด็กบางคนที่ได้รับความรู้สึกว้าเหว่ในช่วงวัยประถม ที่ Astral body กำลังพัฒนาเรื่องอารมณ์ความรู้สึก เช่น เด็กบางคนพ่อแม่แยกทางกัน, พ่อหรือแม่ทะเลาะกันต่อหน้าเด็กบ่อยๆ เด็กจะไม่เข้าใจ... และเป็นไปได้มากว่าเขาจะโทษตัวเอง และเห็นตัวเองไม่มีคุณค่าได้ง่าย การรู้สึกด้อยค่านำไปสู่การผูกสัมพันธ์กับใครไม่ได้ยืดยาว บ้างเรียกร้องจนแฟนทนไม่ไหว, บ้างเลือกจะบอกเลิกแฟน เพราะไม่อยากถูกอีกฝ่ายทอดทิ้งก่อน แล้วมานั่งนึกเสียใจทีหลัง อารมณ์จะหวือหวาในแบบที่เรียกว่า Histrionic เพราะดวงจิตอ่อนแอมากจนไม่อาจทานอารมณ์ที่ถาโถมได้ นำไปสู่ภาวะซึมเศร้า และฆ่าตัวตาย
ในวัยมัธยมหรือหลังอายุ 14 ปี เด็กจะเริ่มค้นหาปรับแต่ง Ego ของตัวเขาเอง เขาเริ่มแยกตัวออกจากสภาพแวดล้อม และยอมฟังเฉพาะคนที่เขาคิดว่าจะเป็น Idol ให้เขาได้เท่านั้น พ่อแม่อาจทำได้แค่เป็นเพื่อนมากกว่าผู้ทรงสิทธิ์ในการที่จะสั่งให้เขาทำอะไรได้ตามใจอีกต่อไปแล้ว หากความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ลูกแนบแน่นมาก่อนในวัย 0-14 ปี การเป็นเพื่อนกับลูกก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้โดยง่ายและเป็นธรรมชาติ...
ทว่าหากสายสัมพันธ์ดังกล่าวอ่อนแอหรือไม่ต่อเนื่อง เรากำลังจะเจอปัญหาเด็กที่ลองดี เอาแต่ใจ จนพ่อแม่ต้องลงไม้ลงมือ ซึ่งก็จะได้ผลเพียงชั่วคราว และเขาจะเรียนรู้แต่เพียงว่า “หากต้องการควบคุมสิ่งใด... เขาต้องใช้กำลังเข้าควบคุมเท่านั้น” เป็นที่น่าเศร้าว่าหลายครอบครัวได้ตกเข้าสู่ภาวะดังกล่าว เราจึงสร้างคนไทยจำนวนหนึ่งที่ทำดีก็ต่อเมื่อมีกฎหมายกำกับ ในขณะที่ลับตาก็แอบทำผิดกฎ กลัวตำรวจกลัวเจ้าหน้าที่จนไม่สมเหตุผล ต้องมีระบบลูกพี่คอยคุ้มครอง เพราะเขาเชื่ออย่างฝังจิตฝังใจไปแล้วว่า “ใครมีอำนาจ คือคนที่น่ากลัว” จึงเป็นการยากมากสำหรับคนกลุ่มนี้ที่จะพบกับอิสรภาพที่แท้จริง
ตรงกันข้าม เด็กวัยรุ่นที่ถูกโบยตีจนจำนน และไม่อาจสร้างตัวตนในแบบของตัวเองได้ เราจะพบคนกลุ่มหนึ่งที่ถามว่าอยากทำอะไร? “ไม่รู้สิ... ว่าไงก็ว่างั้น” อยากมีฝันอะไร “นึกไม่ออก” เขาจะอยู่ไปวันๆ แบบหมดอาลัยตายอยาก เพราะไม่มีความมุ่งมั่นใดๆ เหลืออยู่อีกต่อไป
โรคหวาดกลัว, ซึมเศร้า, หมดไฟ, รักไม่เป็น, ใช้ความรุนแรง, ลอยชาย เป็นปัญหาที่เราพบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันไม่ใช่หรือ นอกจากนี้ปัญหาดังกล่าวดูเหมือนจะมากขึ้นและมากขึ้น ซึ่งเราจะโทษใครไปไม่ได้เลย ตราบเท่าที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ยังไม่ทราบถึงกระบวนการที่สร้างลูกของเขาขึ้นมาว่ามีผลอย่างไร ปัญหาดังกล่าวไม่มียารักษาโดยตรง หรือถ้ามีก็ต้องอาศัยศิลปะ และการตื่นรู้ของเจ้าตัวมากๆ กว่าจะแก้ไขได้
ดังนั้น พ่อแม่ทุกคนจึงมีเวลาเพียง 14 ปี หรืออย่างมาก 21 ปี ที่จะทำทุกๆ วันธรรมดาในชีวิตให้เป็นของขวัญที่ล้ำค่าสำหรับเด็กหรือลูกของเขา หมอจึงอยากให้ทุกวันธรรมดาเป็นวันเด็ก เพราะเด็กในวันนี้ คืออนาคตของชาติ
สุขสันต์วันเด็ก
หมอปอง
12 Senses บัลวี @ Venita Integrative Clinic
Everyday Life for Parents: Children's Day (Repost from 2016)
The purpose behind the founding of Children's Day was to remind adults, who are frequently preoccupied with earning a living, of the value of their children. That is why we celebrate Children's Day on the second Saturday in January, when adults go out of their way to make kids feel special.
However, the following 360+ regular days are equally vital as Children's Day. In essence, every day and minute that parents devote to their children is a valuable gift that money cannot purchase. It is commonly stated that a kid actually belongs to their parents only until the age of 14. By the age of 21, youngsters have grown autonomous enough that they no longer listening to their parents' counsel. Make the most of this time since the connection between parents and children after the age of 21 reflects their shared upbringing and memories.
During early life, everything parents do has a permanent impact on a child's subconscious. From my clinical practice with hundreds of patients, I can affirm that many adult disorders, such as panic attacks, guilt, and melancholy, are typically the result of experiences between the ages of 0 and 7. For example, some people develop perfectionist tendencies and are unable to accept failure since they were severely chastised as youngsters. Even resting might cause shame about "wasting time." They may not understand why, but they feel bad anyway. This is the subconscious "willpower" punishing individuals, leading to persistent work habits that eventually drain their vital energy, culminating in burnout and deteriorating health.
Some youngsters feel lonely during their elementary school years, when emotional development (Astral body) is crucial. For example, parental separation or repeated disagreements in front of a youngster might leave them confused and prone to self-blame. This can lead to low self-esteem and trouble developing long-term partnerships. Some people may be too attached to their spouses, while others may split up prematurely to avoid rejection, only to later regret it. This emotional upheaval, commonly known as histrionic behavior, can lead to despair and even su***de.
During adolescence (14 and higher), youngsters begin to shape their own egos, withdrawing themselves from their surroundings and listening primarily to people they see as role models. Parents may need to transition from authoritative figures to friends. If the parent-child relationship was strong between the ages of 0 and 14, this shift occurs naturally.
However, if that relationship was weak or inconsistent, difficulties may occur. Teens may rebel, prompting parents to resort to punishment, which only produces short effects. This instills in youngsters that "control requires force," a worldview that can last until adulthood. Unfortunately, many families follow this trend, generating individuals who only act ethically under rigorous supervision. This group frequently respects authority out of fear rather than moral integrity, making actual freedom and responsibility difficult for them.
Adolescents who have been severely suppressed and unable to create their own personality may grow up apathetic and unmotivated, replying to queries with "I don't know" or "Whatever." They lack aspirations and objectives, leading an aimless life.
Fear, sadness, fatigue, inability to love, aggression, and indifference are all issues we face on a daily basis. These concerns appear to be rising, and we can only blame ourselves as parents if we fail to recognize the influence of our parenting on our children. Such issues have no direct solution. Even if remedies exist, they frequently need a high level of self-awareness and effort to overcome.
As a result, parents have just 14 years—or at most 21 years—to turn each regular day of their lives into a treasured gift for their children. That is why I want Children's Day should be celebrated every day, because today's children are our country's future.
Happy Children's Day!
Dr. Pong 12 Senses BALAVI at Venita Integrative Clinic.
