Szyjemy ubrania dla psów. I jesteśmy w tym najlepsi. ❤️
(1)
Warsaw
01-622
Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Pieski w Kreski umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.
Wyślij wiadomość do Pieski w Kreski:
W moim domu nikt nie szył... w moim otoczeniu też nie. Raz na kilka lat jechałam do babci za granice, gdzie widziałam jak przeszywa za duże bluzki i skraca za długie jeansy. Nic mnie to nie obchodziło, nic a nic. 🙃 W tym czasie bardziej skupiałam się na motoryzacji, głównie motocyklach. Często z przyjaciółmi przesiadywaliśmy w parku śpiewając i grając na gitarach. A śpiewałam całkiem dobrze, serio! 🤣 Szafa pękała mi od czarnych ubrań, a w uszach zawsze leciał jakiś dobry rock. Rozmarzona planowałam kolejny kolczyk czy tatuaż i notowałam w kalendarzu wszystkie koncerty, na których miałam zamiar wbiegać w pogo. 🙃 Zawsze marzyłam o psie. Los zdecydował, że od 6-go roku życia mam bardzo poważną astmę, o futrzaku nie było mowy... w sumie to nawet dywanu czy zasłon mieć nie mogłam, a co dopiero psa! 😱 Wiele miesięcy w ciągu roku spędzałam w sanatorium łykając kolejne dostępne książki o psach. W wolnych chwilach pozyskaną wiedzę “testowałam” na psach sąsiadów. Wszyscy byli w szoku, że jeden czy drugi Burek poza siedzeniem w kojcu potrafi nauczyć się chodzić na smyczy, siadać, aportować i odstawiać wiele innych niepotrzebnych sztuczek. Strasznie mnie to cieszyło, już wtedy wiedziałam, że chcę pracować z psami. Mijały lata, immunoterapia pomału zaczynała dawać efekty, a ja jak na zbawienie czekałam aż wybije godzina zero. Godzina mojej pełnoletności, godzina decydowania samemu za siebie. W końcu wybiła! I po kilku miesiącach w moim życiu pojawiła się Fibi. Patrząc na to z perspektywy czasu stwierdzam, że Fibi jest jedynym stałym “elementem” mojego dorosłego życia. 😍 Ludzie przychodzili i odchodzili, a ona patrzyła z boku na wszystkie te historie... chodziła ze mną na imprezy, jeździła samochodem na kursie prawa jazdy, przeprowadzała się ze mną jakieś 7 razy, jeździła z miasta do miasta, a w wolnych chwilach dokonywała cudów. Nawet już nie jestem w stanie zliczyć tych wszystkich ludzi, którym odmieniła serca. Tych, którzy wchodzili do naszego mieszkania jako osoby nie lubiące/obojętne na psy a wychodzili z totalnie odświeżonym poglądem. Sama w życiu tego nie powiedziałam... ale kilka razy od ludzi słyszałam: “ja tam psów nie lubię... a Fibi...? Fibi to nie pies” 😂 Jej charakter plus łykane przez pół życia książki dały mi wspaniałego psa! Warto było tyle czekać! Zawsze warto. ❤️ Jak to jest? No jak to jest, że rynek kipi ubrankami dla małych psiaczków - słodziaczków? Jak to jest, że zamawiam 4-ty raz ubranie dla psa +30 kg a ono dalej nie pasuje? 😂 Nie wiedziałam... i nie miałam pojęcia co z tym zrobić. Mijały kolejne długie miesiące przeradzające się w lata. I wiecie jak to było? Któregoś dnia po prostu pożyczyłam maszynę do szycia i zaczęłam szyć. Tak po prostu. Miałam już dość pracowania w dużej firmie telekomunikacyjnej. Zawsze chciałam pracować z psami, nawet pośrednio. ❤️ Połączyłam więc nurtujące mnie od lat pytanie z łatwością pozyskiwania wiedzy w zakresie manualnym. Kurczę, no! Skoro umiałam dziergać na drutach ubrania, robić na szydełku czy wyszywać, a przy tym trochę rysować i grać na gitarze to cały ten pomysł wydawał się realny do zrealizowania. Tym razem łykałam jak szalona informacje na temat zasad szycia, samodzielnie zrobiłam konstrukcję ubrań dla Fibsona. Zajęło to kilka/naście długich tygodni. W czasach internetu, a głównie YT tak łatwo jest się uczyć. Założyłam Instagrama pod nazwą Szyjże! gdzie dzieliłam się postępami rozwoju w szyciowym zakresie. ✂️ Ku mojemu zdziwieniu ludzie zaczęli interesować się pokazywanymi tam rzeczami. Od tamtego czasu minęło dopiero jakieś 1,5 roku. Nieźle, nie? Nie sądziłam, że 1,5 roku od pożyczenia maszyny (pozdrawiam Cię, Magda) zrobię taki milowy krok. Ten tekst nie jest pustym klepaniem o tym jaka moja firma jest genialna i potrzebna. Mam nadzieję, że już to widzisz... To tekst o tym, że jeśli czegoś chcesz i wierzysz w to całym sercem - zrób to. Tak po prostu! Ucz się i bądź w tym najlepszy. Bo możesz. I żadne wcześniejsze pokolenie nie miało tak “łatwo” jak my. W tym momencie czuję się bardzo potrzebna. Okazało się, że moja praca to nie jest szycie malutkich słodkich ubranek. Sama jestem zdziwiona widząc jak duży procent Kreskowych zleceń to ubrania dla psów starszych czy chorych. Pieski w Kreski to pasja sama w sobie. Widzisz to, nie? Ja uwielbiam Was wszystkich, czuję że jesteśmy najlepszymi znajomymi bo łączy nas najszczersza i najczystsza rzecz - miłość do naszych psów, do natury... do świata. Dlatego nie zdziw się kiedy napiszesz do mnie wiadomość a ja odpiszę Ci na “ty”. To jest silniejsze ode mnie! 😊
