Dziedzic Pruski Wopy

25/01/2025

Spokojna starość. Bo przyjaźń nie kończy się w chwili gdy kończy się kariera sportowa tylko trwa.
Ciągle takie konie jak te na filmie to mimo wszystko margines w końskich historiach.. większość miłości kończy się wraz z końcem przydatności.
Szczęściarze 🩷❤️🩷🏆👑

17/01/2025

17/01/2025

Bombi..
Jeden z pierwszych już na Warmii uratowanych. Długo już jesteśmy razem- od 2019 trwa ta historia

05/01/2025

Mumin vel Muffinek dorósł 🧁

13/12/2024

Jedyne stare drzwi...
Budynek dzisiejszej stajni, budowany jako część gospodarstwa miał na szczycie wmurowaną tabliczkę A.G.1904
Szczyt murowanego budynku był nie do ocalenia. Musieliśmy ( "śmy" to ja i fantastyczni ludzie ktorzy mi pomagali i do dziś w części składu pomagają w remontach. Remonty trwają długo- bo stan wyjściowy był taki jaki był... To znaczy trzy ekipy budowlane odmówiły w ogóle podjęcia się pracy twierdząc że się nie da.
A stan finansów też jest taki jaki jest, czyli robię kawałkami na co uzbieram, a to co daje radę sama robię sama. Dźwignięcie tego co jest dziś siedzibą Fundacji to oprócz mnie Tomek, Janek, Boguś, Karol, Paweł, Daniel, Piotrek, Władek, Andrzej, Adam, Piotrek, Kacper, Sebastian, Rafał, Czarek, Stefan. Bez nich by się nie udało i pierwsza zima jaka nas powitała w W*pach nieuchronnie powaliła by budynki. )
Ale co się ma udać to się jednak udaje..
Nie czytam po niemiecku- więc oglądałam rysunki z niemieckich XVIII/ XIX w reprintów stolarkich i ciesielskich. Gdzie się dało zaglądałam do gospodarzy u których takie budynki stoją. Żeby zobaczyć jak i przenieść na nasze.
Wszystko robię "na stare" żeby zachować jak najwięcej opowieści o tym całym czasie który przeminął do dziś.
Tabliczka że stajni została wbudowana w szczyt domu czyli pracowni i mieszkania kocio-psich (w planach że się uda stworzyć galerię obok pracowni, ale to jeszcze dużo remontów przed nami).
Na zdjęciu to jedyne drzwi z domu rodziny German, twórców gospodarstwa, właścicieli do końca IIWŚ. Jedyne które ocalały.
Dlatego są dla mnie bardzo cenne. Po to obok kamieni drewna i cegieł jedyne które tu są od początku. (Ściana widoczna w pokoju to drewno już z dwóch okolicznych rozbiórek. Kiedyś były podłogą, częścią stodoły, teraz będą tłem dla obrazów i obrazków o Koniu Malowanym).

12/12/2024

Kierwinka.
Kierwinka pojawiła się sama na podwórku 6 lat temu. Przyszła po życie.
Nagle na podwórku nie zważając na obce dla niej psy i koty. Okazało się że za niedługo zacznie się poród. Została odniesiona do pokoju żeby miała spokój. Po niedługim czasie na świecie pojawił się kociaczek. Niestety następne godziny nie przyniosły oczekiwanej kontynuacji porodu.. więc weterynarz.
Okazało się że macica jest skręcona. Już można było ratować tylko matkę.. A gdyby nie jej przyjście do obcego domu po pomoc pewno by wszyscy umierali w okropnych męczarniach.
Jeden jedyny synek został nazwany Kitku Miaukunitku. Kitku wyrósł na ogromnego kocura. Oczywiście został w rodzinie.
Kierwinka to szefowa.
Ma tylko jedno sprawne oko, już swoje lata ale w niczym nie przeszkadza jej to w rządzeniu i zarządzaniu.
Na zdjęciu kontrola zasobów i ewentualnie myszy w stajennej skrzyni z paszą.

10/12/2024

20/11/2024

Ten moment gdy zima już za pasem, i jeszcze przed chwilą piękne źrebaki stają się najbrzydszymi pokrakami w stajni... oby do wiosny gdy nagle wypięknieją.

11/11/2024

Koń w płaszczu stoi.

-Jadę z roboty, przez W*py i myślę sobie: zwariowałem! Koń w płaszczu stoi! Ale potem sobie przypomniałem, że tu ta artystka z Warszawy mieszka co trzyma konie. To na pewno jej koń musi być! To przyjechałem z wizytą na kawę.

Przyjechał sąsiad z wizytą.

-Opieńki robisz? A takie znasz?
Smażysz jak schabowe w panierce z bułki tartej. Wkładasz do słoików. Zalewasz zalewą: 5 szklanek wody, szklanka octu, 2 łyżki soli, 4 łyżki cukru, listek, ziele, pieprz, koncentrat pomidorowy.

Nie wiem jak to smakuje, właśnie zrobiłam pierwsze słoiki.

04/11/2024

Krasnyś vel Kartofel

22/10/2024

Nasza jesień

10/10/2024

Kłobuk.
Czyli warmińskie do dziś żywe.
Ten region poza oczywistymi kapliczkami ma i wiele starszych zwyczajów i wierzeń które pozostały.
Z czasów przedchrześcijańskich u ludności sprzed IIWŚ (nie chcę tu pisać: warmińskiej, polskiej, niemieckiej) zostały zwyczaje ochrony ziemi niczyjej przed ingerencją sil obcych, sił nieczystych. Miejsca niczyje to miedza, to próg domostwa, to rozstaje dróg. Tu częściej niż gdzie indziej może się zaplątać siła która będzie mącić szyki i siać zamęt. Dlatego takie "niczyje" tym bardziej trzeba było zabezpieczyć.
Stąd krzyże, kapliczki, drzewa (jarzębina, grusza, jabłoń były ochronne. Dąb dodawał mocy i siły, lipa- była obok domu sadzona dla kobiety. Mąż szedł do nieba, żonie trzeba było w tym pomóc, dlatego sadziło się lipę, żeby kobieta miała po czym się wdrapać do nieba). W schodach głównych drzwi wejściowych zalewano częstokroć kość ludzką, albo zakopywano pod progiem bańkę z wodą po obmyciu nieboszczyka. To miało chronić przed przyjściem i przekroczeniem progu przez niechcianych gości spomiędzy światów.
Dla ochrony siedliska sadzono też róże, pnące obok domu albo dzikie.
Ale wracając do Kłobuka.. To chyba najpopularniejszy z bestiariusza okolicy (nawet Nienacki przecież go umieścił w powieści "Raz do roku w Skiroławkach") . Kłobuk to postać złożona psychicznie i duchowo. Materializuje się w formie zwierzęcej- może być krukiem, kogutem, psem,kotem.. swoje wcielenia potrafi zmieniać.
Nie jest zły ani dobry. Jego nastawienie zależne jest od zachowania gospodarza. Dobrze mieć kłobuka po swojej stronie- wtedy działa na naszą korzyść a może i nam pomagać działając na niekorzyść sąsiada. No chyba, że ktoś dla naszego kłobuka jest lepszy- wtedy się obrazi i wyprowadzi. Nie ma sentymentów więc wtedy może psocić i szkodzić nam.
Kłobuka się traktuje z szacunkiem. Jest się dla niego miłym, dba się o jego wygodne spanie i dobre jedzenie- można być pewnym, że ma się jego wsparcie i poparcie. Kłobuki lubią dobrze zjeść. Kiedyś rekomendowało się dla nich jajecznicę ze skwarkami. Nie wiem czy w naszych czasach świadomy wysokiego cholesterolu Kłobuk także da się namówić na takie żarcie. Ale karmić trzeba dobrze.
Kłobuki jak wspomniałam lubią się materializować w postaci kota. W Fundacji mamy ich 5.. I nie jestem pewna który może być naszym ochronnym kłobukiem, więc dla pewności wszyscy są otoczeni odpowiednią opieką i troską.

Na zdjęciu na drzwiach fundacyjnej stajni którą z uporem remontujemy od 3 lat - siedzi Miaukun zwany też Kitku

08/10/2024

Najpiękniejsze w pruskim krajobrazie.. obecne w nim od wieków- drzewa przy drogach. Zwyczaj pochodzi jeszcze z czasów krzyżackich, kiedy to zaczęto drogi obsadzać drzewami.
Widać to na wszystkich rycinach, starych fotografiach.
Krzyżakom zawdzięczamy dużo więcej (piszę to jako prawnuczka herbu Prus.. Prus I, Prus II i Prus III to rodziny które nie godząc się na dyktat krzyżacki opuściły te ziemie i osiedliły się na terenach państwa polskiego jako wolni ludzie, stąd herby- ale mimo tego nie odbieram Zakonowi zasług dla tych ziem). Rozwinięcie miast i wsi, administracji, poczty- w końcu dróg.. To wszystko ich działania.
A widoczne na zdjęciu majestatyczne dęby to pozostałość po drodze która prowadziła z dzisiejszych W*p i Jeziorka na drugą stronę rzeki Wałszy.
Dziś oprócz piękna dają schronienie przed słońcem dla koni oraz ogromne ilości smakołyków dla dzików.