P.
Zadaniem socjal mediów jest często pokazywanie idealnego lecz nie prawdziwego świata.
Tutaj na stronie też zazwyczaj oglądacie zdjęcia koni pasących się na rozległych pastwiskach, letnich kąpieli, radosnych grupowych wyjazdów w teren, zasypiających na pastwiskach koni, pełnych paśników zimą i notatek o tym, jak bardzo cieszę się z prowadzenia pensjonatu.
Natomiast ten medal ma dwie strony i dzisiaj będzie krótko o tej drugiej.
Jak wiadomo do pensjonatu trafiają różne konie. Jedne mają problem z innymi końmi, kolejne mają problem z ludźmi, niektóre Mają problem ze wszystkim a jeszcze inne są totalnie bezproblemowe.
Są też takie konie, którym ani człowiek ani los nie szczędził zła i cierpienia w swoim życiu. Są konie, przy których ty jako człowiek i opiekun musisz dać z siebie 200% zaangażowania i mieć ogromną wiarę w to, że jeszcze będzie dobrze kiedy temu zwierzęciu wiary w dobro na tym świecie zaczyna brakować. Ostatnio są dni kiedy boję się otworzyć drzwi do stajni bo wiem jaki widok może mnie tam zastać. Widok, którego nikt nie chciałby widzieć. Tym razem potrzebuję bardzo dużo wiary, bo pacjentem jest przeuroczy wałach, z którym wcale nie jest tak łatwo żyć bezstresowo…
Drogi, cudny, ultra grzeczny chłopcze życzę ci z całego serca Aby ten okropny czas niebawem się zakończył I abym za kilka miesięcy mogła wstawić tutaj twoje zdjęcie, na którym radośnie galopujesz po wielkim pastwisku a sam wyglądasz już bardziej jak koń niż jak jego cień.. Kiedyś - dawno temu - to wy uratowałyście moje życie I wtedy właśnie obiecałam sobie, że stworzę miejsce w którym będziecie mieć życie na jakie zasłużyłyście. Bądź proszę tym, który da mi jeszcze większą wiarę w to, że to co robię ma jakiś sens. Nie bądź tym przez którego przez najbliższy miesiąc będę musiała ryczeć po nocach.
Dużo siły przyjacielu.
Los terenos
Tak żegnałyśmy wczoraj rok 2023 :)
Nie żebym była złośliwa czy coś… 😆
Jak wyglądają szczesliwe konie?
Jakoś tak! 🥹❤️
Dzień jak co dzień ale zawsze śmieszy tak samo 😅
Konie na wypasie i szczęśliwy Art 💚
Ponieważ mój Lolaland zamknięty jest na odwiedziny osób postronnych niezwiązanych z naszymi pensjonariuszami oraz ich końmi a także narastającymi plotkami na jego temat postanowiłam pokazać wam jak wyglada typowy dzień w Lolalandzie 🧡
Wiadomo nie od dziś, że plotki zawsze biorą się z zazdrości a zazdrość, ta negatywna - zawsze jest zła i nie prowadzi do niczego dobrego. Ja zazdroszczę ludziom tylko pozytywnie! Ich sukcesy motywują mnie do działania oraz zawieszania sobie poprzeczki coraz wyżej za co jestem ogromnie wdzięczna i wam i sobie. 🧡 więcej wiary w siebie i usilnej pracy i kazdy będzie kończyć jak ja - czyli tłumacząc ludziom, że owszem, może i płaczę ale to wszystko ze szczęścia 😅
Tak wiec dementując plotki - nie, nie mamy na pastwiskach mchu i paprotek
Nie, nie mamy koni, których głównym i codziennym zajęciem jest mordowanie innych koniowatych kolegów z pastwiska
oraz nie - nie kończę pracy popołudniu przez co moi pensjonariusze zmuszeni są sami karmić oraz sprowadzać wieczorem konie do boksów (któż to wymyśla 😂)
Od 143 dni miałam trzy dni wolnego a ty? 🥴
Taak! W końcu nadszedl ten długo oczekiwany przez wszystkich czas 💚
Dziś, w weekend majowy nasze konie rozpoczynają oficjalnie sezon pastwiskowy na trawie 😁 od teraz aż do jesieni będą kosić kolejne pastwiska a tych u nas pod dostatkiem! 💛
Dotarła tez do mnie młoda, przekochana i dzielna 3letnia kobyłka - Honey, którą można podziwiać na filmiku z drapania poniżej. Ona wraz ze swoim przyrodnim bratem (którego również tutaj przedstawimy) potocznie zwanym Kubą zamykają naszą Lolalandową stawkę koni ❤️
Więcej nie przyjmujemy! 😁
Artowi bardzo spodobała się nowa padokowa zabawka i jako pierwszy przystąpił do umilenia sobie całodniowego stania na pastwisku 😀
Reszta koni ostrożnie lecz finalnie każdy zdążył coś wszamać 😀
