Equine Journey - behawiorysta i zoopsycholog koni.

28/03/2025

Mnie również straszono sądem w momencie, gdy zdecydowałem się krytykować przemocowe zachowania zawodników wobec koni. Znam ten ból aż za dobrze.

Krytyka to nie hejt.
Konie nie mają głosu.
My musimy zabierać głos w ich imieniu.
PZJ jak zwykle pokazuje „klasę”.

03/03/2025

Jestem lekarzem weterynarii.

Moje największe marzenie z dzieciństwa się spełniło, udało mi się osiągnąć coś, co zawsze wydawało mi się imponujące. Wreszcie mogę realnie nieść dobro zwierzętom.

Trauma po tych studiach zostanie ze mną na zawsze. Wiele osób pyta się mnie jak to jest studiować weterynarię. Zawsze odpowiadam szczerze - są inne, przyjemniejsze kierunki, po których również można pracować ze zwierzętami i nie zostawiają aż takiego piętna na psychice. Nie żałuję moich wyborów, chociaż nie wiem, czy byłbym w stanie przejść przez to drugi raz.

Od pewnego czasu staram się też lepiej traktować sam siebie. Wymagam od ludzi stosowania wobec mnie poprawnych zaimków i jestem w tym konsekwentny. Mam do tego prawo, wyglądam również w ten sposób, że coraz trudniej jest komuś obcemu się pomylić. Nigdy więcej nie będę udawał kogoś, kim nie jestem i nigdy więcej nie będę się czuł winny bycia sobą.

Myślę nad powrotem tutaj. Wciąż muszę ułożyć sobie wiele w moim życiu, ale czuję, że mam obecnie więcej przestrzeni dla ludzi i koni, wciąż mogę zdziałać dużo dobrego.

So, welcome back and here’s to the new me. I’m a badass and I’m not afraid to stand up for myself 🌙

Fot. Katarzyna Skobiej - Mydlana Fotografia

06/06/2024

Czego możemy wymagać od lekarza weterynarii?
Co leży poza jego obowiązkami i możliwościami?

Praca lekarza weterynarii polega na diagnozowaniu i leczeniu różnych schorzeń zwierząt (oczywiście są również lekarze pracujący w inspekcji weterynaryjnej, rzeźni, czy laboratoriach).

By podstawić trafną diagnozę lekarz powinien:
- zebrać od właściciela jak najdokładniejszy wywiad na temat choroby
- dobrze obejrzeć zwierzę, sprawdzić tętno, oddechy, temperaturę (CTO), błony śluzowe, kondycję, stan higieny (…). W zależności od obserwowanych objawów i wywiadu można wykonywać dokładniejsze badania konkretnych narządów/układów (np. układu ruchu, czy sercowo-naczyniowego)
- zlecić wykonanie odpowiednich badań laboratoryjnych (krew - morfologia, biochemia; badanie włosa, badanie popłuczyn z drzewa oskrzelowego w BAL)
- Badanie RTG lub USG, w niektórych klinikach można również wykonać rezonans magnetyczny, scyntygrafię, gastroskopię (…)

Oczywiście nie w każdym przypadku potrzebne będzie wykonanie tych wszystkich czynności. Niektóre choroby da się zdiagnozować po samych objawach klinicznych, do innych wymagane są wyniki z laboratorium.

Po postawieniu diagnozy lekarz powinien wdrożyć leczenie i zaznajomić z nim opiekuna konia. Niektóre leki może podawać wyłącznie lek.wet. (niektóre podaje się również jednorazowo w jednej dawce). Niektóre leki wymagają regularnego podawania przez właściciela. Zdarza się również, że z różnych przyczyn nie decyduje się o podjęciu leczenia farmakologicznego i zmienia się warunki, w których koń żyje/wprowadza zioła, czy suplementy do diety/zwiększa czy zmienia dawkę ruchu. Kombinacje są różne. Wszystko zależy od danego konia, możliwości opiekuna i jego zgody na leczenie zwierzęcia (ostateczna decyzja leży po jego stronie).

Ważne jest, by lekarz zapoznał opiekuna z wszystkimi możliwościami terapii, możliwymi skutkami ubocznymi, sposobem podawania leków, procesem rehabilitacji po wyleczeniu (…).
Niektórzy ortopedzi układają plan wdrożeniowy do pracy po okresie leczenia, by było to jak najbardziej korzystne dla rehabilitacji konia.

Lekarz zawsze powinien działać w sposób jak najmniej niekorzystny dla zwierzęcia. Wiadomo, że nierzadko trzeba wybrać „mniejsze zło”, niemniej jednak wszystkie decyzje powinny być dokładnie przemyślane. Macie prawo wiedzieć dlaczego coś jest podawane i jak będzie wpływać na konia.

Obowiązkiem lekarza, prócz dbałości o dobro konia, jest dbałość o przejrzystość i szczerość względem jego opiekuna. Każdy lekarz powinien również regularnie się dokształcać i brać tylko takie przypadki, które nie wykraczają poza jego kompetencje. Weterynaria na studiach dotyczy wszystkich zwierząt i nie wymagane jest robienie konkretnej specjalizacji, by pracować z danymi zwierzętami. Wobec tego to w gestii lekarza jest zdobywanie na bieżąco nowej wiedzy i poszerzenie tej już posiadanej.

Co nie leży w obowiązkach lek.wet.?

- pilnowanie regularnego przyjmowania leków w odpowiednich dawkach w przypadku preparatów, które muszą być stosowane na codzień
- weryfikacja prawdziwości informacji podanych w wywiadzie przez opiekuna
- przyjmowanie klientów po godzinach pracy, darmowe teleporady (lekarze to również ludzie, mają innych pacjentów i życie poza pracą)
- branie odpowiedzialności za błędy właściciela i błędy innych lekarzy

Pamietajmy, by traktować weterynarzy z szacunkiem i podchodzić do nich jak do ludzi. Starajmy się też jak najlepiej zrozumieć jak działa dane schorzenie i co sami możemy zrobić, by poprawić zdrowie naszego konia.

Dobry kontakt z lekarzem = lepsze życie naszego konia.

Oczywiście wymagany również profesjonalności i dbałości o pacjenta.

04/06/2024

Drodzy obserwujący,

Zwracam się do Was o pomoc w związku z cierpieniem, przez które przechodzę od lat, a które nasila się w tym roku wyjątkowo mocno i z każdym dniem jest coraz gorzej i już nie mogę normalnie funkcjonować.
Wszystko jest w opisie zrzutki. Myślałem, że wystarczy mi funduszy, jednak muszę wyrobić kolejny papier u psychiatry (na szczęście już ostatni), a ten miesiąc jest tragiczny pod względem finansowym. Za wpłaty w wysokości min. 25 zł oferuję zdalne konsultacje behawioralne 30-40 min czy układanie planów treningowych (R+/R-). Możliwe tez korepetycje z języka angielskiego, w tym na stałe (więcej info na priv :)) Posiadam również na sprzedaż realistyczne figurki koni jeśli ktoś lubi tego typu przedmioty.

Za kazdą pomoc będę ogromnie wdzięczny.

Cześć! Nazywam się Eve, mam 24 lata, od około 15 roku życia identyfikuję się jako osoba niebinarna, od kilku lat jestem wyoutowany. Studiuję weterynarię (obecnie jestem na V roku), jestem behawiorystą i fizjoterapeutą koni. Tworzę w internecie darmowe treści edukacyjne m. in. na temat e...

24/05/2024

Często ktoś się upomina o filmy z mojej pracy z końmi. Oto więc wchodzenie do przyczepy z moim osobistym hucułem, Kalinką. Kalinka jeszcze miesiąc temu bała się podejść do przyczepy (od lat nie jeździmy nigdzie i nie mamy stałego dostępu do przyczepy). Dzięki uprzejmości Behawiorystyka Koni - dr inż. K. Olczak udało się zorganizować kilka treningów bazowanych na R+. Nie mam w tym momencie nagrania, na którym ja z nią wchodzę, jest tutaj Inga Gasek, która pracuje dokładnie na tych samych zasadach co ja. Jak widzicie, koń zrobił naprawdę świetny progress od momentu, w którym bał się samego podejścia do trapu. Nie ma fajerwerków, nie ma szybkiego efektu w 30 min, sesje były rozłożone w różne dni w miesiącu.

Większość nagrań, które robię, udostępniam na Ig w formie relacji lub rolek, bo tamta platforma jest znacznie przyjaźniejsza do tego typu formy publikacji (w tym również widownia jest przyjaźniejsza, wciąż się zastanawiam, czy chcę pozostać na Fb z różnych względów). W mojej stajni dodatkowo nie ma hali, często tez chcę się w pełni skupić na koniu, z którym pracuję, zazwyczaj tez jestem sam i nie mam żadnej pomocy do nagrywania.

Na konsultacjach indywidualnych nie ma możliwości nagrywania, bo wszyscy skupiają się na tym, co się dzieje. Nie wszyscy również wyrażają zgodę na publikację pracy z ich końmi.
Ze szkoleń są głównie fotorelacje. Być może na najbliższym szkoleniu w lipcu uda się coś ponagrywac (info wkrótce, zdradzę, ze szkolenie prowadzę z drugim specjalistą, będzie ciekawie!).

Bardzo wiele z rzeczy, które robię, nie ma efektu natychmiastowego i efektu „wow”, jak to bywa przy pracy na dużej presji. Sygnały od koni są subtelne, postęp dopasowany do konkretnego przypadku, no i sam fakt, ze łączymy presję z jedzeniem już na starcie nas skreśla u sporej ilości osób, niezależnie od rodzaju ćwiczeń i efektów…

Postaram się zrobić zlepkę z nagrań, które mam i które nadają się na publikację 🙂 Zdradzę, ze w przyszły rok zapowiada się dużo przystępniej dla mnie pod kątem tworzenia materiałów (m.in. w formie wideo) na media społecznościowe ☺️

24/05/2024

Każdy z nas popełnia błędy, wszyscy to wiemy (chociaż często zdajemy się zapominać). Nawet osoby doświadczone robią coś, czego potem żałują.

Jest jednak znacząca różnica między popełnieniem błędu i zauważeniem go (samodzielnie lub po zwróceniu uwagi przez kogoś), a ciągłym promowaniem metod opartych na samych błędach. Czy też przemocy i chęci uzyskania szybkich efektów.

Mam wrażenie, że niestety jest sporo osób nazywających się dobrymi trenerami koni, którzy nie zasłużyli na to miano. Ludzie ich popierają ze względu na znane nazwisko, szybkie efekty, widowiskowość, miłą dla oka prezencję. Koń przecież ma służyć człowiekowi, koń ma być grzeczny, pięknie ułożony. Jego potrzeby w tym wszystkim są na szarym końcu. Niezwykle ciężko mi uwierzyć, ze to wciąż ma miejsce przy tak łatwym dostępie do ogromu wiedzy. Szkolenia, książki, webinary, kursy, konsultacje, blogi, filmy edukacyjne… W dużej mierze naprawdę darmowe.

Nie trzeba w dodatku mieć ogromnej wiedzy, by zauważyć, że szarpanie konia za cienki sznurek na pysku nie jest okej. Tak samo ganianie przerażonych koni po kole, wszelkie bicie i kopanie. A to się w kółko powtarza. Szczególnie rozczarowujące jest to w przypadku trenerów promujących coś takiego jako przykład dobrej pracy (często jednocześnie ostro krytykując pracę z jedzeniem i szerząc mity szkodliwe na ten temat). Mnóstwo koni nie jest gotowych na wymagania, które są im stawiane przez ludzi i buntuje się dlatego, ze nie mają dobrze przepracowanych podstaw (czy brakuje im lepszej opieki).

Chciałbym tez wspomnieć o skandalicznym zachowaniu niektórych trenerów i wspierających ich osób względem m.in. osób LGBT oraz wszystkich niewpisujących się w „bezpieczne” normy społeczne. Ocenianie poziomu pracy z końmi danej osoby przez pryzmat jej wyglądu, tożsamości płciowej, czy orientacji seksualnej jest zwyczajnie obrzydliwe i świadczy o niedojrzałości oraz braku szacunku.

Przez pewien czas miałem wrażenie, że tego typu posty nie będą tak bardzo potrzebne, że przynajmniej w polskim internecie nie pojawia się już aż tak wiele przykładów tego jak czegoś nie robić (promowanych jako wzór do naśladowania). Chciałem szybciej zacząć nową serię o nieco innej tematyce.
Myliłem się. Takie posty wciąż są potrzebne i będą przez dłuższy czas. Pociesza mnie coraz większy odzew na kiepskie metody treningowe i przebijające się głosy, które coraz silniej walczą o prawa koni.

15/05/2024

Pozwolę sobie przypomnieć ten post. Cieszy mnie odzew na post u jednej ze znanych polskich trenerek, gdzie presji jest zdecydowanie za dużo.

Nie trafiają tez do mnie słowa „samemu pokaz jak robisz to ćwiczenie!” czy „pogadamy jak znajdziesz inny sposób na zrobienie tego!”. Ja w ogóle mogę nie robić tego ćwiczenia, bo zajmuję się czym innym, co nie przeszkadza mi w krytyce (nie hejcie!) nadmiaru presji. Sam bym się nie obraził na kogoś, kto by konstruktywnie skrytykował mnie. Tak działa wolność słowa i internet.

Świadomość rośnie.

R-, wzmocnienie negatywne, polega na wywieraniu na zwierzę pewnej presji (od całego naszego ciała, bacika, łydek, wodzy, carrot sticka etc) i odpuszczaniu jej w tym momencie, gdy pojawi się pożądane przez nas zachowanie.

R- jest bardzo często wykorzystywane w treningu koni. W tym poście omówię Wam najważniejsze zasady związane z tym sposobem uczenia zwierząt zachowań, zwrócę uwagę na najczęściej popełniane błędy i przybliżę podstawy etycznej pracy z presją.

Już samo prowadzenie konia na kantarze jest wykorzystywaniem R- w praktyce. Nie da się prowadzić treningu z całkowitym wykluczeniem stosowania presji. Sztuka polega na tym, by presja była wywierana w odpowiednim momencie, odpuszczana odpowiednio szybko (czyli wchodzi tutaj pojęcie timingu), by nie wywierać jej w sposób przemocowy i zastraszający.

Jedną z najważniejszych zasad jest niedopuszczanie do ESKALACJI presji. Eskalacja dzieje się wtedy, gdy presji jest zbyt wiele, koń zaczyna się bać, odczuwać niechęć w związku z niedostosowanym treningiem, nierzadko dochodzi do sytuacji, w których będzie nam się przeciwstawiał. Nic dziwnego, w przypadku koni wywierających na sobie presję w stadzie, zawsze istnieje możliwość odejścia od siebie, a w przypadku pracy z człowiekiem konie są wiązane, zamykane, przytrzymywane. Dochodzi do znacznego wzrostu poziomu stresu, strachu, frustracji, złości, a w konsekwencji mogą się pojawić zachowanie agresywne, płoszenie się, panikowanie, niechęć do ćwiczeń, wyuczona bezradność.

Najczęściej powtarzane błędy podczas pracy z R-:
- eskalacja presji, pod tym pojęciem będzie się kryło zastraszanie koni, przemoc, brak umiaru w wywieraniu nacisku
- zły timing (w złym momencie presja jest wywierana i odpuszczana), co prowadzi do nieporozumień i frustracji
- próba imitacji naturalnych zachowań stadnych koni (konie doskonale wiedzą, że nie jesteśmy częścią ich stada)
- brak odpowiedniej wiedzy teoretycznej (i niechęć do jej uzupełnienia), co często skutkuje licznymi błędami w praktyce

Co zrobić, by pracować z R- z dbałością o dobro konia?

a) Zwracaj uwagę na mowę ciała i emocje konia. Dostosuj swoje wymagania do jego możliwości. Spraw, by presja była zachęcająca, nie przytłaczająca.
b) Naucz się precyzji. Wywieraj presję w odpowiednim momencie i odpuszczaj ją od razu po odpowiedzi ze strony konia. Nie eskaluj jej, jeśli nie jesteście się w stanie dogadać. Zadbaj o to, by zwierzak czuł się przy Tobie komfortowo i dostosuj trening do jego stanu psychofizycznego.
c) Bądź cierpliwy i klarowny. To my chcemy się dogadać z końmi i wykorzystywać je do naszych celów. Na nas leży odpowiedzialność etycznego prowadzenia treningów. Pamiętaj, że złoszczenie się na zwierzę nic nie daje na dłuższą metę. Konie nigdy nie są złośliwe. Postaraj się zrozumieć przyczyny danych zachowań i odnieść się do nich w sposób empatyczny i wyważony.

Nagminnie spotykam się z fatalnymi przykładami stosowania R- przy koniach. Ogromne ilości przytłaczającej presji, niezrozumienie potrzeb koni i ich psychiki, nadużywanie ostróg, bata, ciągnięcie za wędzidło, „odczulanie” poprzez zalewanie konia strasznymi bodźcami. Można jeszcze dużo wymieniać.

Pamiętajcie, że da się dobrze pracować z wykorzystaniem presji, ale potrzeba tutaj sporo wiedzy, zdrowego rozsądku, empatii do drugiej istoty, pracy nad samym sobą. Musimy nauczyć się brać odpowiedzialność za etyczny trening zwierząt i rzeczywiście starać się, by był on prowadzony z dbałością o ich dobrostan.

Pamiętajcie również, że nie tylko pracą się żyje. Zacznijmy normalizować również spędzanie czasu z końmi na zabawie, na nicnierobieniu, na luźnych spacerach i różnych przyjemnościach.
To jest właśnie najcenniejsze dla budowania dobrych relacji 😃

Spodobał Ci się ten post? Zostaw coś po sobie i poślij go dalej w świat.

08/05/2024

Lubię udostępniać również te wartościowe treści.