OWCZAREK FRANCUSKI BEAUCERON - to wielozadaniowy inteligentny pies użytkowy chętnie współpracujący z człowiekiem. Bardzo aktywny kompan sportowca, doskonały stróż i obrońca, niezmordowany tropiciel-ratownik, pies patrolowy i czuły towarzysz. Beaucerony należą do grupy owczarków zachodnio europejskich, pierwsze zapiski o starofrancuskim psie pasterskim, który używany był również do polowań na niedź
wiedzie i dziki znajdujemy w XIV-to wiecznej "Księdze Łowów" hrabiego Gastona Phoebusa, natomiast w literarurze francuskiej w XVIII wieku określany jest jako MATIN - co oznacza psa pilnującego trzody i obejścia. "Matin" - to odpowiednik polskiego określenia "Brytan",
Nazwa Berger de Bauce natomiast wskazuje na zastosowanie beaucerona - jest to pies pasterski, zdolny by podczas pracy pokonać w ciągu dnia 80 km, pilnujący stada przed wszelkimi zagrożeniami, zdolny do dogonienia i zabicia wilka. Beauceron odziedziczył po przodkach nieufność, instykt terytorialny i agresję, jadnak cechy te można zarówno rozwinąć jak i wytłumić - wszystko zależy od wychowania, jedno nie wyklucza drugiego - może być zarówno przyjaznym psem, a jednocześnie czujnym stróżem i twardymn obrońcą. Nie można również pominać tego, że Beauceron doskonale sprawdza się jako tropiciel i ratownik - jego subtelny węch, cierpliwość i zaangażowanie w pracę pozwala na efektowną pracę na tropie zarówno sportowym, jak i użytkowym. We Francji wybierane są do roli psa wojskowego. Wygląd: prostokątna, silna sylwetka. Nieco "diaboliczny" wyraz głowy zwłaszcza kiedy są profilowane uszy. Wzrost: psy 65-70cm; suki 63-68cm. Waga dorosłych suk: 27-37 kg, waga dorosłych psów to 40-55 kg. Maść: najczęściej spotykana jest czysta czerń z rdzawo - czerwonymi podpalaniami na dolnej części kończyn, trzewioczaszce, szyi i przedpiersiu. Szata: krótka, gęsta, przylegająca. Głowa: minimalnie wysklepiona, wydłużona mózgowioczaszka, kufa wydłużona, nieznacznie zaznaczony stop, silne szczęki. Uszy naturalne są zwisające, profilowane, cięte, stojące. Oczy: ciemne, okrągłe, osadzone horyzontalnie. Tułów: szeroka, pojemna klatka piersiowa, podkasane słabizny, nieco wydłużona sylwetka, kłąb zaznaczony, lędźwie nieco opadające w kierunku zadu. Kończyny: silne, umięśnione, dobrze kątowane. Na tylnych kończynach występują podwójne wilcze pazury