01/09/2025
Goed om je te realiseren dat er altijd miscommunicatie tussen mens en hond kan ontstaan hoe lief een kind of hond ook is.
Bescherm zowel hond als kind!
Er zijn momenten waarop ik mijn adem inhoud, als ik weer eens beelden voorbij zie komen van kinderen die zich aan honden vastklampen: de oren trekken, de staart vasthouden, of zelfs het hoofd van een hond aaien terwijl de hond onmiskenbare tekenen van stress vertoont. Het lijkt zo onschuldig, zo schattig. Maar ik zie iets heel anders. Ik zie geen onschuldige, zorgeloze momenten. Ik zie onveilige, ongemakkelijke situaties die bijna altijd verkeerd eindigen.
Mijn dochter is 7,5 maand jong. Ze kruipt overal naartoe, pakt alles vast wat ze kan vinden en is razendsnel in haar ontdekkingstocht. Ze kan zichzelf overal aan optrekken en onder begeleiding kan ze al stapjes maken. Ik ben ontzettend trots op haar nieuwsgierigheid en vindingrijkheid, maar ik weet ook dat het mijn verantwoordelijkheid is om te zorgen voor de veiligheid van zowel mijn dochter als mijn honden. Ik kan niet riskeren dat er op een onbewaakt moment iets misgaat.
Het is niet de taak van mijn honden om mijn dochter 'leuk te vinden'. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat zij elkaar met respect en veiligheid benaderen. En dit betekent dat mijn honden, ondanks hun geduld en goede aard, niet geforceerd in haar omgeving hoeven te zijn. Ze hoeven haar niet te ‘leiden’ of haar te tolereren als ze dat niet willen. Het enige wat ik van mijn honden vraag, is dat ze uit haar ruimte blijven wanneer ze kruipt, langs haar kunnen lopen zonder haar af te likken of in haar buurt staan om haar te blokkeren. Dat is wat ik hen leer: zelfrespect.
Mijn honden hebben geen behoefte aan een kind als 'vriend', maar aan een omgeving waar hun grenzen begrepen en gerespecteerd worden. En deze grenzen zijn belangrijk. Wanneer mijn dochter naar hen toe kruipt, zie ik de subtiele signalen van ongemak. Ze lopen weg, geven een korte blik, of geven blijk van stress door te gapen. Dit zijn niet zomaar signalen dit zijn boodschappen van hun zenuwstelsel die ik op waarde schat.
Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om deze signalen te begrijpen. De meeste mensen die trots vertellen dat hun hond “niks doet” terwijl hun kind in de buurt is, begrijpen vaak niet dat stil blijven, gapen, of wegkijken juist tekenen van stress zijn. Het betekent niet dat de hond zich ontspannen voelt. En daar begint het probleem. Want als we denken dat een hond zich comfortabel voelt omdat hij stil blijft, missen we vaak de stress die zich in zijn lichaam ophoopt. En zodra die spanning de overhand neemt, kan het snel escaleren.
Wat veel mensen niet zien, is dat tolerantie niet hetzelfde is als ontspanning. Je kunt niet verwachten dat een hond altijd maar alles ‘toelaat’, zelfs als hij geen direct agressief gedrag vertoont. Dat is precies waar het misgaat: we denken dat alles wel goed komt zolang de hond niet bijt. Maar de waarheid is dat bijtincidenten vaak ontstaan vanuit chronische stress. Honden die zich gedwongen voelen om te tolereren wat hen ongemakkelijk maakt, ontwikkelen een patroon van spanning dat zich uiteindelijk kan uiten in agressie. Dit is niet het gevolg van 'slechte' honden, maar van onwetende eigenaren die niet de verantwoordelijkheid nemen om de grenzen van hun dieren te respecteren.
Dit is wat ik dagelijks zie in mijn praktijk en wat me enorm bewust en kritisch heeft gemaakt als het neerkomt op kinderen en honden. Ik zie heftige bijtincidenten waarbij de honden die een kind hebben gebeten niet agressief waren, maar simpelweg geen andere manier meer zagen om zich te verdedigen. Honden van allerlei rassen, van een cocker spaniel tot een rottweiler, die gebeten hebben. Het probleem ligt niet in het ras, maar in het gebrek aan leiderschap en het niet herkennen van de signalen van de hond. Ik kan je voorbeelden geven van honden die met stress-symptomen in huis leven, omdat ouders en grootouders niet doorhebben dat hun 'goede hond' ongemak ervaart. Het is hartverscheurend.
Waarom zou ik mijn honden dwingen om mijn dochter leuk te vinden? Waarom zou ik verwachten dat ze een tolerante houding aanhouden als dat ten koste gaat van hun welzijn? Dit is geen keuze voor mij, en dat zou het voor jou als eigenaar ook niet moeten zijn. Jij bent verantwoordelijk voor het welzijn van je hond, en dat betekent dat je grenzen moet stellen.
Ik zie het iedere dag gebeuren: ouders en grootouders die tegen me zeggen dat hun hond ‘niks doet’ terwijl hun kinderen alles met hem mogen doen, van oren trekken tot ruw omarmen. Maar dat ‘niks doen’ is geen goed teken dat is een hond die zich simpelweg aanpast aan een onveilige situatie, totdat het te veel wordt. En wanneer dat punt bereikt is, is het te laat om terug te draaien.
Als mijn honden mijn dochter respecteren door haar ruimte te geven, is dat iets wat ik ze niet dwing aan te nemen. Het is een uiting van hun comfort en zelfrespect. Ze lopen weg als ze haar te dichtbij voelen komen, ze vermijden haar zonder agressie, en dit is precies wat ik als eigenaar wens. Want als ze haar ruimte kunnen respecteren, creëer ik een veilige omgeving voor zowel mijn dochter als mijn honden. Ik leef hier zonder spanning.
Ik ken eigenaren die hun honden in huis moeten muilkorven, omdat hun hond de bank niet met de kinderen wil delen of honden die vriendjes en vriendinnetjes niet toelaten, omdat eigenaren het voorwerk niet hebben gedaan en/of te laat hulp hebben ingechakeld. Dit kun je voorkomen!
We moeten stoppen met het romantiseren van de "goede hond" die alles maar doorstaat. Want dat is niet de realiteit. En als je denkt dat jouw hond het allemaal wel aankan, denk dan nog eens goed na. De meest fatale fouten worden vaak gemaakt door mensen die de signalen van hun hond negeren, of erger nog, ze goedpraten totdat het te laat is.
Mijn naam is Leidy Zijlstra en ik coach de eigenaar achter de hond.
Deel gerust en maak de hondenwereld bewust.
