08/10/2025
De andere kant van het hondenpension
Wat veel mensen niet altijd zien, is de emotionele kant van het werken in een hondenpension. Achter alle vrolijke staarten, het gerommel van voerbakken en de spelende honden, schuilt ook een diepe verantwoordelijkheid en soms verdriet.
Wij als pensionhouders doen er werkelijk alles aan om iedere hond de beste zorg te geven — in gezondheid én in ziekte. Wanneer een hond ziek wordt, zetten we al onze energie, kennis en liefde in om hem weer beter te maken. En het mooiste moment is wanneer we die hond, gezond en wel, weer kunnen herenigen met zijn baasje. Dat is waar we het voor doen.
Maar soms loopt het anders. Soms krijgen we te maken met een hond die ernstig ziek wordt of op leeftijd is, en ondanks alle zorg niet meer te redden valt. Het is hartverscheurend om dan een eigenaar, die misschien op vakantie is, te moeten bellen met zo’n zwaar bericht. Samen bespreken we dan wat het beste is voor hun trouwe maatje — en soms betekent dat ook loslaten.
Wij zijn geen pension dat op dat moment afstand neemt. Wij blijven bij de hond. Tot het laatste moment. Met dezelfde warmte, aandacht en liefde waarmee we elke dag voor hen zorgen. Geen hond gaat bij ons alleen.
Ook voor ons doet dat iets. Elk afscheid raakt ons. Want iedere hond laat sporen na — in zijn mand, in onze routine, en vooral in ons hart.
Wij dragen ze met ons mee, allemaal. De blije, de ondeugende, de sterke, de dappere en ook de oude zielen die we moesten laten gaan.
Dat is de andere kant van het hondenpension — een kant vol liefde, verdriet en dankbaarheid.
