12/10/2025
🌿 Word ruitercoach en maak impact
Binnen vier jaar ben ik van niets naar het zware niveau in de dressuur gegaan met vijf paarden. Tijd voor een kleine terugblik en het nut ervan. Want ik heb het gedaan met een diepere beweegreden. Natuurlijk vind ik het ook erg leuk en stopt het nu niet, want mij betreft begin ik het nu pas net te leren op weer een ander niveau. Het is ook iets wat vroeger thuis niet kon en ik ermee een droom kon waarmaken. Maar daarnaast vanuit de hunkering de sector beter te begrijpen en onze mooie sport. Om wezenlijk een bijdrage te kunnen leveren aan mensen en paarden binnen de sector.
Met drie paarden start ik in de ZZ-L, met twee in de Z1 en Z2.
Een pittige taak, legde ik mijzelf op naast een groeiend bedrijf en een echtgenoot met een drukke baan. Maar ik wilde meer ontdekken om ruiters en paardenmensen en vooral het klimaat binnen de sector beter te begrijpen om een verbeteringsslag te kunnen maken. Ik vond dat ik daarvoor zelf wel iets moest bereiken om te kunnen begrijpen. De hogere dressuur in kun je niet zomaar plannen en direct doen, weet ik inmiddels 😅. Dacht van wel, maar dat pakte wat anders uit. Inmiddels ben ik zelfs van het proces gaan houden en vind ik trainen stiekem nog leuker dan wedstrijden rijden. Al vind ik concoursen ook nog steeds geweldige uitjes. Vooral de paardenmensen ontmoeten en samen met mijn paard(en) op verkenning.
Toch viel het niet altijd mee, na vier proeven Zzl op een dag, tja dan is dat wijntje naderhand erg lekker 😅 het is een pittige prestatie op zo’n moment, niet alleen zitten en rijden, maar de hele planning van inrijden (genoeg tijd ertussen met dank aan de verenigingen) tot methodisch je spulletjes vacant hebben. Zo heb ik mega veel respect gekregen voor andere ruiters, op ieder niveau, je weet het pas echt als je het zelf voelt, doet, ervaart en begrijpt! En ik blijf erbij en weet dat meer ruiters dit ervaren: dressuurrijden is voor mij een stukje ziel blootleggen. Na de proef ben ik altijd in mijn sportemotie, ik ben dan werkelijk zo dankbaar voor het leven. Dat ik dit mag doen met een paard, dat een paard ons zo toelaat en we dit samen mogen doen, jeetje wat blijft dat bijzonder. Wat voelt dat toch ongelofelijk kwetsbaar. Zeker in de dressuur dat is zoiets kwetsbaars, zoiets kunstzinnigs tussen paard en ruiter. Dat moeten we echt begrijpen hoor ❤️ dat is niet zomaar iets!
Ik ben niet geboren met het grootste talent, maar ik ben wél iemand die blijft leren.
Trainers als topsportpsycholoog Rico Schruijers, Jennifer Sekreve en meerdere Grand Prix-ruiters hebben me geholpen om steeds verder te komen.
En tegenwoordig rijd ik helemaal aan de andere kant van het land, bij bondscoach Patrick van der Meer.
Zijn lessen zijn waanzinnig. Hij is één van de beste trainers waar ik ooit bij heb mogen rijden.
Het grootste wat ik heb geleerd, is dat rijden uiteindelijk alles te maken heeft met gevoel.
Elk detail telt.
Dat subtiele, dat stukje waar een paard je eigenlijk alles al vertelt dát raakt me tot in mijn diepste zijn.
Het emotioneert me dat we nog zo vaak te hard zijn, niet alleen voor onze paarden, maar ook voor onszelf.
Als wij als professionals kalmer, zachter en bewuster communiceren met ruiters, dan werkt dat diep door in het plezier en het vertrouwen tussen mens en paard.
En als je dat eenmaal voelt, dan wil je als ruiter nooit meer anders.
Rijden voelt voor mij als mijn ziel blootleggen.
Ik weet inmiddels hoe belangrijk het is om bij de juiste trainer te zijn iemand die in balans is, die eerlijk is, en die luistert.
Ik ben ook trainers tegengekomen die vooral gericht waren op drang en dwang.
Dat heeft me veel geleerd, juist omdat ik daardoor ontdekte dat het anders moest.
De sport is aan het veranderen en dat is maar goed ook.
We hebben als sector tijd nodig, maar we móeten door.
Voor het welzijn van mens én paard.
Er is een moment geweest dat ik dacht: als het zo moet, weet ik niet of ik verder wil naar het hoogste niveau.
Maar ik heb het teruggevonden.
Door alle uren, alle lessen, alle gesprekken en vooral door te blijven voelen.
Iedere instructeur heeft iets toegevoegd.
Ook de moeilijke momenten waren leerzaam, want ze brachten me dichter bij mezelf.
Ik heb geleerd dat ieder paard anders is, iedere combinatie uniek.
Dat jury’s verschillend kijken.
Dat talent niet alles is maar doorzettingsvermogen wél.
Dat spanning getraind kan worden, en dat vertrouwen altijd de basis vormt.
En dat is precies waarom ik de Ruitercoachopleiding van Open2Contact met vele professionals ben gestart.
Omdat ik zélf voelde hoe belangrijk het is dat een trainer meer leert dan alleen rijden uitleggen.
Dat een trainer leert kijken, luisteren, doorvragen.
En dat we in de opleiding niet alleen paarden trainen, maar mensen leren communiceren met ruiters op een wetenschappelijk onderbouwde manier met motiverende gespreksvoering en sportpsychologische inzichten.
Ik heb mijzelf als project gebruikt voor deze opleiding.
Om te ervaren, te toetsen, te voelen of het klopt.
En het klopt.
Ik heb aan den lijve ondervonden dat deze manier van werken zachter is, eerlijker, en véél effectiever.
Onze Ruitercoachopleiding is niet te vergelijken met andere trajecten in Nederland.
We richten ons niet alleen op angst of fysiotherapie, maar op de volledige ontwikkeling van ruiter én paard.
We willen bijdragen aan een duurzame verbetering van de sector.
Voor nu ben ik vooral trots dat de opleiding breed erkend is en dat steeds meer instructeurs en paardencoaches zich aansluiten.
Zij vormen samen de nieuwe generatie trainers in Nederland.
Professionals die met kennis, gevoel en respect werken.
Die begrijpen dat écht rijden begint met luisteren.
💚 Rosa Korteland-van Veen
Oprichter Open2Contact | Ontwikkelaar van de Ruitercoachopleiding
https://open2contact.com/opleiding-ruitercoach/
