23/10/2025
๐๐จ๐ง๐๐๐ง๐ฎ๐ข๐ญ๐ฏ๐๐๐ซ๐ญ ๐๐ซ
โ๐๐๐จ๐จ๐๐๐๐๐ฃ ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ฃ ๐ง๐๐ง๐ ๐ซ๐ง๐๐๐,โ klonk het aan de telefoon. โ๐๐๐๐ง ๐ซ๐๐ง๐ฏ๐ค๐ง๐๐ฉ ๐ช ๐ค๐ค๐ ๐๐๐ฃ ๐ช๐๐ฉ๐ซ๐๐๐ง๐ฉ ๐ซ๐ค๐ค๐ง ๐๐๐ฃ ๐๐ค๐ฃ๐?โ
Heel even aarzelde ik. Het is niet de vraag die ik dagelijks krijg. Maar nog voordat ze verder sprak, hoorde ik het al aan haar stem: dit was geen grap. Dit was rauw verdriet. Shiva was haar schaduw, ze gingen overal samen naartoe: naar het werk, verjaardagen, logeerpartijtjes. Waar zij was, was Shiva. En nu de dierenarts had gezegd dat er een einde aan kwam, wilde ze รฉรฉn ding: een waardig afscheid.
Ze had al verschillende uitvaartondernemers gebeld, maar kreeg steeds โ๐ฃ๐๐โ te horen. Toen ik "๐๐" zei, hoorde ik haar breken van opluchting. Ze huilde, niet alleen om het verdriet, maar ik denk ook om de erkenning dat haar band met Shiva er mocht zijn.
Op de dag zelf droeg ze Shiva in haar mandje in haar armen naar binnen. We hadden een mooi plekje gemaakt met bloemen, kaarsjes, haar knuffels, speeltjes en halsband. Er werden fotoโs getoond, herinneringen gedeeld, woorden gesproken. Zoals op iedere andere uitvaart. Na afloop kwam haar moeder naar me toe: โ๐ฟ๐๐ฃ๐ ๐๐๐ฌ๐๐ก ๐๐๐ฉ ๐๐ช๐ก๐ก๐๐ ๐๐๐ฉ ๐๐ค๐๐ฃ. ๐ฟ๐๐ฉ ๐๐๐ฉ ๐ข๐ค๐๐๐ฉ. ๐๐๐ฉ ๐๐๐๐๐ฉ ๐ซ๐๐๐ก ๐ซ๐ค๐ค๐ง ๐ค๐ฃ๐ฏ๐ ๐๐ค๐๐๐ฉ๐๐ง ๐๐ฃ ๐ซ๐ค๐ค๐ง ๐ค๐ฃ๐จ ๐๐๐ฉ๐๐ ๐๐ฃ๐.โ
Want rouw is rouw.
Ook als degene die je mist, vier pootjes had. ๐บ๐
