16/05/2025
Normaal schrijf ik vlot en gemakkelijk een bericht op mijn pagina. Ik typ en ik wis en hik er de hele dag al tegenaan.
Hoe schrijf ik een mededeling die eer doet aan wie hij was en wat hij voor velen heeft betekend. Onze wijze trouwe Opa Nino (27), maatje van Sandra, is afgelopen weekend overleden.
De kudde heeft de tijd gekregen om afscheid te nemen en degenen die dit wouden konden hem nog een laatste bezoek brengen.
Lieve ondeugende strontverwende Opa Nino. Als ik ook maar even het hek open liet staan dan snelde je er tussendoor. Wachtend in de longeercirkel op je bakje pap. Jij die zelf besluit dat de sedatie genoeg is uitgewerkt. Om vervolgens het hek om te duwen en mij de stuipen op het lijf jaagt door kiplekker in het voorste weitje te staan gras eten. Jij die ik zonder halster met een arm onder je kin zo weer kon ophalen.
Samen met Sandra op pad gaan, dat was dikke pret.Tot dat het blad weer aan de bomen zat, dan eerst weer boevig willen omkeren naar huis. Je lijf werd wat strammer en volgas was beter meer van niet. Maar lieten we het toe, dan ging die, opgeven? Echt niet. We moesten je behoeden voor je eigen enthousiastme naast je zwarte veel jongere rivaal Floris.
In de tijd voor Sandra heb je vele Staps ruiters doen mee liften op jou trouwe rug. Af en toe een drum concert, want natte sokken ging je van stampen. Als je moest plassen gaf je dat aan en werd de hele les stil gezet, zodat jij rustig op je dooie gemak in een hoek kon gaan staan plassen. Altijd goed gemutst en je stapte zelf de trailer wel in als ik niet op schoot.
Ik ben blij dat jij van een welverdiend pensioen mocht genieten met jou Sandra. Ook al wist zij het toen nog niet, jullie waren een gouden match vanaf het moment dat ze bij ons de dam op stapte. Vent wat missen we je, vorige week ontsnapte je nog door het hek. Het ga je goed daarboven.
In Memoriam Niño (27) 10-5-2025
