07/08/2025
Elk hondenras zijn eigen hondentaal?
Naar mij idee wel … elk nest heeft zijn eigen dialect, elk ras zijn eigen taal en dat maakt dat ondanks dat alle honden hondentaal ‘spreken’ er toch vaak sprake kan zijn van een ‘taalbarrière’. Honden spreken natuurlijk niet zoals wij mensen spreken maar ze kunnen toch heel duidelijk communiceren in hun eigen taal. Maar door de grote verschillen in uiterlijk en oorspronkelijk gebruiksdoel/motivatie is het niet helemaal dezelfde taal te zijn en moeten honden echt verschillende hondentalen leren om taalvaardig te worden en zich beter te kunnen uitdrukken. En net als bij mensen zullen er talen zijn waarmee een hond meer feeling heeft en zullen er talen zijn die ze onbegrijpelijk vinden. Er zullen honden zijn die een echte talenknobbel hebben maar er zullen ook honden zijn die beter zijn in andere dingen.
Het leren van hondentaal begint (natuurlijk) in het nest en bij de fokker. Als het goed is ‘spreekt’ de moederhond goed hondentaal en brengt haar taal over op haar pups. Ze geeft aan wat leuk is, wat niet en waar haar grenzen liggen, de pups onderling zullen hetzelfde doen. Binnen het nest ontwikkelen ze samen een ‘dialect’ waarmee ze elkaar duidelijk kunnen ‘verstaan’.
In het huishouden waarin de pup opgroeit leert de hond dat er nog andere wezens zijn dan alleen zijn moeder, broers en zussen. Mensen, die niet eens ‘honds’ spreken, maar mensentaal! Misschien zelfs katten die ook echt geen ‘honds’ spreken. Soms zijn er andere honden, die net een ander dialect of zelfs een andere taal spreken.. De omgang met al deze wezens vergroot vanzelfsprekend de taalvaardigheid van de pup, mits de pup de kans krijgt om de ‘taal’ te leren en goede ervaringen op te doen.
Een pup opgegroeid in zo’n omgeving staat waarschijnlijk vrij en open in het leven, zijn neiging tot onderzoeken is nog groot en dus zal hij ‘vreemde’ honden met een natuurlijke nieuwsgierigheid tegemoet treden maar al dichterbij komend is de kans groot dat de tegemoet komende hond er anders uit ziet en zich net iets anders gedraagt dan wat de pup gewent is en dan raakt hij een beetje in verwarring … de hond spreekt een andere taal. Afhankelijk van het karakter van de pup is de benadering dan wat meer ingetogen/voorzichtig of uitbundiger/lomper. Het vraagt een taalvaardige hond om goed om te kunnen gaan met zo’n pup, ze moeten verstaanbare taal kunnen spreken! Lang niet elke hond kan dat of heeft daar zin!!
Tussen pups (tot 16 wkn) gaat het allemaal wat minder formeel. Er is minder respect voor de ander en de reacties onderling zijn wat minder bedachtzaam en subtiel. Dat kan leiden tot leuk en uitbundig spel tussen pups maar er kan ook veel minder rekening gehouden met elkaars grenzen … simpelweg omdat ze elkaar nog niet zo goed verstaan en steeds meer opgewonden raken. Het spel ontaard makkelijker in iets wat geen spel is of de pups verstaan elkaar zo slecht dat er helemaal geen sprake is van spel. Bij pups is belangrijk het spel en ontmoetingen te begeleiden en zorgen voor pups die elkaar kunnen verstaan. Vaak zijn dat pups met een vergelijkbaar oorspronkelijk doel en/of een vergelijkbare lichaamsbouw/grootte/gewicht of pups die al heel taalvaardig zijn 😉.
Mogelijke taalbarrieres en dus aandachtspunten bij ontmoetingen zijn:
• Verschil in grootte: St Bernard vs Chihuahua
• Verschil in gewicht: Mastino Napolitano vs Dalmatier
• Verschil in lichaamsbouw: Berner Sennen vs Border Collie
• Verschil in oorspronkelijk gebruiksdoel: Mechelse Herder vs Cocker Spaniël
• Fysieke of mentale problemen waardoor een hond niet lekker in zijn vel zit.
Hoe kun je een hond dan goed hondentaal leren spreken? Vooral door hem in contact te brengen met zo divers mogelijke volwassen taalvaardige honden …leraren en leraressen. Deze honden zijn taalvaardig en kunnen subtiel details uitleggen, ze zijn goud waard want dit zijn de beste leermeesters. Als die lastig te vinden zijn dan kunnen honden ook een heleboel leren door te observeren, samen wandelen zonder dat er fysiek contact is en de afstand comfortabel is voor beide honden (ze moeten zich veilig voelen). Laat ze om de b***t voor op lopen zodat ze allebei kunnen observeren. Het spelen met andere pups kan ook zeker bijdragen aan het ontwikkelen van de taalvaardigheid, mits het spel begeleid wordt, de pups een idee hebben van wat de ander aangeeft en het spel niet te lang duurt.
