
11/07/2025
Het was oudjaarsdag, alweer een paar jaar geleden.
In het donker reed ik naar huis. Het was koud, stil...
Zo'n typische 'stilte voor de storm' sfeer. Nog even en het nieuwe jaar zou met geweld losbarsten 🎊
En toen, uit mijn ooghoek, flitste er iets kleins voorbij.
Op een drukke weg, midden in de berm, lag een klein, nat bolletje. Ik draaide direct om via de rotonde, en ja hoor… daar lag hij. Een konijntje.
Verlamd van angst, totaal in shock. Zijn oogjes wijd open, starend naar de voorbijrazende auto's.
Ik was gelukkig dichtbij huis en haalde snel een reismandje (en hulp!).
Toen we terugkwamen lag hij er nog steeds. Bevroren van angst..
We konden hem voorzichtig oppakken en namen hem mee naar huis.
Daar kreeg hij een warm plekje. En een naam: Jopie.
Hij leek op het eerste gezicht ongedeerd maar natuurlijk brachten we hem zo snel mogelijk naar de dierenarts.
We plaatsten oproepen, op alle kanalen. Maar niemand die hem zocht. Niemand die hem miste.
Gedumpt. Op oudjaarsdag.
Wat bezielt mensen toch? 💔
Weken gingen voorbij. Geen reacties.
Dus lieten we hem castreren zodat hij kennis kon maken met twee van onze lieve dames. En wat was hij gelukkig!
Inmiddels zijn we jaren verder.
Jopie woont nu met de geredde kerstkonijntjes.
Helaas moest hij vorig jaar afscheid nemen van zijn vriendinnetjes… en recent ook van zijn maatje Frummeltje. 😢
De konijnentjes raken op leeftijd en dat beginnen we te merken.
Maar Jopie? Die laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Hij is de favoriet in zijn groep, omringd door mooie, zachtaardige dames die hem vertroetelen met knuffels.
Toch kregen we een paar maanden geleden verdrietig nieuws: bij Jopie zijn tumoren en abcessen vastgesteld.
Sindsdien zijn we aan het behandelen. Het gaat met ups en downs. Soms lijkt het mis te gaan… en dan krabbelt hij toch weer op.
Voor nu geniet hij van elke dag. Van het zonnetje op zijn vacht, van het lekkere hooi en de kruiden, van zijn vriendinnen. En wij genieten allemaal van hém!
Dus we hopen dat dat er nog héél veel dagen mogen zijn 🙏🏻❤️