Plezier in mijn werk
Dieren: ze zijn er bij ons thuis altijd geweest: katten, honden, schildpadden, cavia’s maar ook wat vreemde bewoners, zoals die meeuw die mijn broer had gevonden en waarvan de ene vleugel werd geamputeerd. Tja, dan mocht hij blijven bij Van Donkelaar. En die ganzen die mijn vader op een zondagmiddag meenam van een vriend werden ook vaste bewoners. De oudste is dertig jaar geworden.
Het zit dus ergens in die genen van me. Toch koos ik voor een geheel andere studie na mijn vwo: Nederlandse taal- en letterkunde. Een studie die ik met heel veel plezier hebt gevolgd. Maar ook tijdens die studie waren er die dieren: een cavia op mijn studentenkamer, later nam ik een konijn en twee van mijn huisgenoten hadden er ook een: liepen er drie konijnen door het studentenhuis.
Na mijn studie koos ik voor het vak Nederlands en heb ik tien jaar lang met veel plezier lesgegeven aan volwassenen. Maar toch: die dieren, die bleven trekken.
En dus ging ik me verdiepen in de dierenwereld: ik volgde een trimopleiding, ging naar cursussen over gedrag en werkte als vrijwilliger in een asiel. Trimmen deed ik vooral mijn eigen dieren, de dieren van het asiel en van vrienden. Cursussen bleef ik volgen: over konijnen, over honden, cavia’s en katten. Als tekstschrijver ging ik cursussen schrijven over diergedrag en -verzorging.
Zo’n zes jaar geleden besloot ik ook praktisch iets te gaan doen met mijn dierenkennis en begon ik met Huisdierservice Marknesse. Het zou een ‘bijbaan’ worden naast het tekstschrijven. Maar nu is het tekstschrijven een ‘bijbaan’ geworden en is mijn Huisdierservice uitgegroeid tot een goed lopend eenvrouwsbedrijf met een vaste klantenkring.
Elke dag ben ik weer blij dat ik die stap heb genomen, want wat is het heerlijk dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken.