27/08/2025
Over kruisingen: uiterlijk en eigenschappen ... Even lezen!
Altijd wanneer ik denk dat ik het ergste wel heb gezien qua impulsieve hondenkeuzes, kom ik weer iets tegen wat me even stil maakt.
Een kruising Jack Russell met een Appenzeller Sennenhond. En dit is zeker geen sneer naar mijn klant, want die onderstreepte hetgeen ik nu ga delen en erkende onwetend te zijn geweest. Iedereen doorloopt een bewustszijnsproces.
Dit is een hond met het formaat van een terriër, het uithoudingsvermogen van een herder, de prikkelgevoeligheid van beide, en de eigenaar? Die zei: “We dachten: leuk, zo’n unieke mix.”
En ik voel op dat moment van alles, maar bovenal dit: Hoeveel honden moeten nog opgroeien in een wereld waarin niemand werkelijk begrijpt wat ze nodig hebben?
We leven in een tijd waarin uiterlijk en uniekheid steeds belangrijker lijken te worden. In mensen en in honden. En dus worden kruisingen soms gepresenteerd als ‘bijzonder’, ‘exclusief’, of ‘gezond door de mix’. Maar zelden wordt er gekeken naar wat er daadwerkelijk wordt gecombineerd. Niet fysiek. Niet mentaal. Niet gedragsmatig. En dat is waar het wringt, want honden zijn geen verzamelobjecten. Geen DIY-projecten. Geen schattige verrassing op zondagmiddag. Ze zijn levend, voelend, reagerend en hun gedrag is nooit los te zien van hun afkomst.
Wat gebeurt er als je rassen met tegenovergestelde doelen, temperamenten of gevoeligheden doorelkaar gooit zonder plan?
Juist: je krijgt een hond die overal een beetje van is, maar nergens werkelijk thuis.
En wat ik dan in de praktijk zie, zijn jonge honden die overprikkeld raken van het leven, omdat niemand hen kan lezen. Honden die niet ‘moeilijk’ zijn, maar een combinatie van eigenschappen met zich meedragen die bijna niemand kan dragen.
De reden? Onwetendheid. Geen kwade opzet. Maar ook geen visie.
“We wilden gewoon een pup."
"Ze waren zo lief samen."
"Het leek ons wel leuk, een kruising."
Maar dit is precies waar het misgaat. Want liefde is niet genoeg. En goedbedoeld is niet altijd goed gedaan. Als professional word ik steeds terughoudender bij populaire rassen. Juist omdat ik zie wat er gebeurt wanneer kennis wordt vervangen door wensdenken.
Als professional verdiep ik me steeds meer in DNA en fokprogramma’s en wil ik zelf liever geen populair hondenras meer. Ik wil fokkers aanmoedigen gericht te fokken met kennis van achtergrond, gedrag en gezondheid. Niet omdat ik tegen kruisingen ben. Maar omdat ik zie wat er gebeurt als combinaties lukraak ontstaan, zonder inzicht of visie.
Kijk naar de Pocket Bully’s. Ontstaan uit kruisingen tussen o.a. de American Bully (zelf al een mix), Franse Bulldog, Engelse Bulldog en soms zelfs Stafford-types. Of de Franse bulldoggen, die worden zo massaal en nog altijd extreem op korte snuit en "schattigheid" gefokt, dat er vaak bewust gekruist wordt (bv. met nog plattere honden zoals Mopshonden) om het gewenste uiterlijk te behouden of versterken. Dit zijn honden die soms al in hun eerste levensjaar onder het mes moeten, simpelweg om normaal te kunnen ademen, bewegen of functioneren. Dat is geen liefde voor het ras. Dat is productie op uiterlijk. Stop hiermee. Stop met het creëren van honden die lijden aan onze voorkeuren. Fokken is geen recht. Het is een verantwoordelijkheid. Niet een lichaam dat op jonge leeftijd al mank loopt door verborgen erfelijke lasten of niet goed kan ademhalen. En zeker geen koppeling van gedragingen die samen voor een leven vol ruis zorgen.
Dus aan de toekomstige hondeneigenaar, fokker of toevallige nestjesmaker: Weet wat je doet. En weet vooral wanneer je iets niet moet doen.
Want een kruising is niet per definitie ‘leuker’, ‘liever’ of ‘makkelijker’. Soms is het gewoon een recept voor verwarring. Voor onbegrip. Voor gedragsproblemen die niemand zag aankomen, maar die wel te voorspellen waren. Kennis is geen luxe. Het is noodzaak voor jou en je hond.
Mijn naam is Leidy Zijlstra en ik coach de eigenaar achter de hond.
Wil je eigenaren bewust maken? Deel dit volledige bericht gerust.
