22/07/2025
Van bloemetjes tot haaien…
We begonnen zo zoet. Kleine bloemetjes waren het, zacht, fragiel en dromerig. En nu? Nu zijn het kleine haaien. Of beter gezegd: piranha’s met melkgebitten. Maar als het me te gortig wordt, dan spreek ik ze streng toe. En warempel, daar zitten ze dan… op hun billen, me schaapachtig en verwachtingsvol aan te kijken met van die kraaloogjes die zeggen: “Sorry, ik wist niet dat dat niet mocht.”
In de afgelopen acht jaar heb ik 54 pups op de wereld mogen zetten. Verschillende kleuren, verschillende maten , maar weet je? In hun essentie zijn ze allemaal hetzelfde. Het kost tijd, het kost liefde en vooral: het kost geduld.
We doen ons uiterste best ze te leren wat ‘foei’ en ‘auw’ betekent. En als ik daarna zo’n klein likje op mijn hand krijg, kan ik alleen maar glimlachen. Want ze weten niet beter. Nog niet.
Binnenkort draag ik het stokje weer over. Dan begint hun échte leven. Acht keer hebben we intensief voorbereid, acht keer hebben we met zorg begeleid. Inmiddels 1083 foto’s, filmpjes en documenten gedeeld in de groepsapp voor hun nieuwe baasjes (ik mag wel zeggen: een persoonlijk record.)
En we zijn er nog niet. We hebben nog een hele week samen te gaan.
En toch weet ik één ding zeker: hoeveel je je ook voorbereidt, hoe goed je alles leest, opslaat en denkt dat je het snapt… in het echte leven valt het altijd net even anders uit. Het is intensiever, zwaarder en soms ook wat frustrerender dan je dacht. Hoe denk je dat het voor ons is? Ik woon momenteel praktisch in een luieremmer en lijd aan chronisch slaaptekort.
Maar dan zie ik die blije puppy-gezichtjes. Of die stralende nieuwe baasjes, die popelen om te beginnen aan hun avontuur. En dan weet ik weer waarom ik dit doe.
Na volgende week trek ik me even twee weken terug. Geen pups, geen piepjes, geen urinegeur, geen chaos. Alleen wij ,mijn huis dat nodig wat liefde verdient, de kapper die mijn uitgroei gaat redden, en een flinke dosis slaap. Alles weer even op orde brengen, ook in mijn hoofd, want die ging echt deze keer alle kanten op .
Want ja, fokken is prachtig. Maar het is geen sprookje vol rozengeur en maneschijn. Wij zijn daarvan het levende bewijs. Het ging niet vanzelf. Als ik de verhalen van de afgelopen jaren terughaal, weet ik: dit is levensecht. Dit is rauw, puur en echt. Dat besef je pas als je er zelf middenin zit.
De reis is bijna ten einde. En mijn bed en ik… we hebben de deal al beklonken.
Acht jaar lang gaven we alles wat we konden. Nu is het tijd om te zeggen: het is goed geweest.
En wist je dat nederland heel veel fokkers heeft?
Per 1 augustus wordt Souldoodles uitgeschreven bij de KVK,1 september verdwijnt de website en zullen we ons lidmaatschap bij de wala ook niet verlengen. Volledige focus op mijn thuis werk en mijn bedrijf spiritueel centrum Soulconnections ooh en de facebook en instagram van souldoodles verdwijnt ook
Volg mij oo insta danielle_nijhuis
