Kennisinstituut voor hondenprofessionals en hondeneigenaren om bijtincidenten naar kinderen te voork Goede en toegankelijke informatie is daarbij belangrijk.
12/12/2024
In ons programma Hondenkind zit ik twee keer per maand klaar om (groot)ouders te helpen met de uitdagingen die komen kijken bij het samenleven van honden en kinderen.
Gisteren kreeg ik een vraag van een moeder van twee jonge kinderen:
"Hoe help ik mijn hond (12 jaar) om het aaien van mijn kinderen fijn te vinden?"
Ik weet hoe graag je als ouder een kant-en-klaar antwoord wilt. Maar laten we eerlijk zijn: een hond die door kleine kinderhandjes geaaid wordt terwijl hij eerder vervelende ervaringen heeft gehad, moeilijk tot rust komt en last heeft van artrose? Dat is geen eenvoudige opgave.
De sleutel ligt vaak niet in een directe oplossing, maar in kleine veranderingen en successen die grote winst opleveren.
De echte uitdaging
Bij deze moeder bleek de grootste uitdaging niet het aaien zelf, maar een ander moment: wanneer de hond knuffels kwam halen bij haar terwijl één van de kinderen op schoot zat.
De moeder wilde haar hond graag aandacht geven, maar haar kind wilde dat op dat moment ook. Daar ontstond het ‘conflict’: ze moest haar kind nee zeggen, omdat ze wist dat haar hond dit niet altijd prettig vond. En dat deed pijn. Het voelde als een teleurstelling die bleef hangen, zowel voor haar kind als voor zichzelf.
Maar hoe combineer je de behoeften van je kind én je hond, zonder schuldgevoelens of frustraties?
De kracht van kleine veranderingen
In ons gesprek hebben we gekeken naar wat mogelijk wél werkte:
Ruimte voor rust: Het creëren van een rustige plek waar de hond kan opladen in een druk gezin. Dit helpt hem niet alleen fysiek, maar ook mentaal.
Pijnbestrijding: Overleg met de dierenarts over pijnmedicatie kan de hond helpen zich prettiger te voelen in zijn lijf.
De grootste verandering kom mogelijk echter vanuit een onverwachte hoek: door bewust een moment in te bouwen voor de hond en de moeder samen.
Een moment voor moeder en hond
We spraken af dat de moeder, zodra de kinderen naar bed waren en het huis rustiger werd, even een knuffelmoment met de hond zou creëren.
Ze zou er echt de tijd voor nemen: naast hem zitten, misschien samen op een dekentje liggen. Gewoon even die verbinding voelen en genieten van een moment samen.
De volgende keer dat de hond knuffels komt halen terwijl haar kind op schoot zit, wordt het makkelijker om hem met zachte ogen en stem duidelijk te maken: "Ik ben nu even met mijn kindje bezig, maar ik vind je lief."
De volgende stap
Volgende keer kijk ik mee naar een video van deze moeder en haar kinderen samen met de hond. Niet om direct het aaien op te pakken, maar om te ontdekken waar er kansen liggen voor interactie.
Misschien niet door aanraking, maar door subtiele momenten van contact – zoals samen een speeltje observeren of gewoon naast elkaar zitten.
Het mooie is dat de echte winst vaak niet zit in wat je doet, maar in hoe je bent in die momenten. Het verminderen van schuldgevoel en het creëren van harmonie tussen je kinderen en je hond kan al een wereld van verschil maken.
In Hondenkind help ik ouders om die balans te vinden. Het gaat niet om perfectie, maar om kleine stappen die leiden tot rust, plezier en verbinding – voor iedereen in huis.
Geniet van de momenten samen en maak er iets moois van.
Wil je dat ik met je meedenk over kleine stappen die een groot verschil maken? Kijk gerust of het programma Hondenkind iets voor jou is.
Dierbare groetjes
Cindy
