I.N.S.P.I.R.E.

25/04/2025

Deze 2 gaan zo mooi door de vachtwissel 😍
Phenix heeft wat hulp nodig maar gaat ook bovengemiddeld goed voor zijn doen!
Reb komt er nog helemaal niet uit, maar de jeuk is even minder gelukkig.
Morgen een keertje geen lessen - rommelmarkt en zustertuin; wie weet tot morgen en sowieso een goed weekend gewenst! ❤️🦄

24/04/2025

Bij gebrek aan een paardenfoto vandaag, stiekem 1 van gisteren.
Er is zo veel te schrijven namelijk 😇

Dingen zijn wat jij besluit dat ze zijn.
Elke keer weer komt het op die keuzevrijheid terug; geef je het een negatieve of een positieve draai? Jij bent de auteur van jouw biografie 😉
Wat voor wending wil je dat het leven neemt?
Diep van binnen brand er bij iedereen iets, een weten, een verlangen, daar ben ik van overtuigd. Sommigen kunnen een stuk makkelijker bij hun gevoel dan anderen en dat maakt het voor iedereen een andere ervaring, dat leven leven.
En toch zijn we in de kern allemaal tot hetzelfde in staat.
Het begint bij vertrouwen; met name in jezelf en in de goede afloop. Weten dat dingen gaan zoals ze moeten gaan; dat wat dat ook inhoudt, jij er je weg mee zal kunnen vinden.
Er is linksom of rechtsom, altijd een oplossing.

De kunst is denk ik niet te verdrinken in ditjes en datjes maar het grotere plaatje te blijven bekijken. Helder voor ogen te houden hoe je het graag zou zien en voelen en daar rustig naartoe te werken. Bij een paar stapjes vooruit hoort vaak een stapje achteruit - vertrouw het proces.
Lief zijn naar de mensen en dieren om je heen, het goede voorbeeld geven en geen (zo min mogelijk, we blijven maar mensen..) dingen doen waar je spijt van krijgt.
Als de emoties oplopen is en blijft die pauzeknop een goed idee.
Lukt het niet zoals je graag zou willen?
Soms kun je iets aan de omstandigheden of je mindset bijsturen om de uitkomst te veranderen, soms moet je simpelweg accepteren dat het gaat zoals het gaat. Evalueren, het een plekje geven en weer met een rechte rug verder.
Waar een wil is, is een weg.
Waar wil jij naartoe? ❤️🦄

23/04/2025

Er is zo veel om van te genieten!
Iedere situatie, ieder sociaal contact.. je kunt overal iets positiefs of simpelweg een leermoment in zien.
Kiezen voor dankbaarheid.
Bedenken wat voor soort dingen je gelukkig maken en daar aandacht en tijd aan besteden.

Ik genoot van hoeveel fluitekruid, kleefkruid, paardenbloem en duizendblad er op het pony paradijs staat nu. En hoe ik ook de eerste citroenmelisse en weegbree zie verschijnen.
Ik genoot van hoe ze ook heerlijk knabbelden aan wilg, meidoorn en linde.
Ik geniet zelfs van de brandnetels; elke dag een kruiwagen eruit en ze eten ze allemaal op!
Lang leve een gevarieerd rantsoen 🫶🤩
Ik genoot ook van hoe Annie voelde met haar nieuwe optoming; we gaan definitief voor zonder bit, less is more in dit geval 😍

Live your dreams en wees niet te bang groot te dromen! ❤️🦄

21/04/2025

Samen les gehad van Alicia Cerezo Acosta; dat was echt héél erg leuk!
Working Equitation hebben we ons nog nooit in verdiept, maar blijkt wel heel erg in ons straatje te passen. Merel ging van heel gespannen naar super enthousiast, zo leuk 😍
Mooi hoe Phenix alles voor haar durft te proberen en af en toe begint te zien wat zijn 'taak' is in welke opdracht.
Issy begon op de BGR heel gespannen maar was uiteindelijk echt hartstikke speels en onderzoekend, goed weer eens quality time gehad te hebben samen 🥰
Hier ga ik ook weer stukjes van meepakken in de lessen, een inspirerende dag! ❤️🦄

19/04/2025

Vandaag is Issy jarig! 9 jaar alweer 🤩
We hebben extra ons best gedaan op lekkere wildpluk 😎
Vanmiddag was ook weer een feestje; beide meiden verlegden een grens met springen en daarna hebben we in de wei aan de longe gezocht naar ontspannen draf. Nieuwe situaties geven snel wat spanning; Soph en Issy worden steeds handiger in daar mee omgaan. Alleen vanuit ontspanning kan het prettig samen bewegen worden, wat is dat toch ingewikkeld als je veel voelt 🤗

Oefening baart kunst ❤️🦄

18/04/2025

Foto-dag met Emma vandaag 🤗
Een lekker buitenritje; oefenen met je eigen lijf en gedachten onder controle houden en van daaruit je pony vertrouwen kunnen geven.
Het ging hartstikke goed!
Na de les plofte hij neer en mocht ze er bij, magische momentjes vind ik dat 🥰
Er volgden vele enorme gaappies, er werd lekker veel los gelaten vandaag ❤️🦄

16/04/2025

Give yourself a break; je hebt het vaak harder nodig dan je wilt.
Als de spanning oploopt; pauzeer.
Adem eens diep in en uit en voel wat er gebeurd. Wat triggert je, waar in je lijf zet je het vast?
Kun je jezelf reguleren voordat het uit de hand loopt en de emoties onhandig of zelfs onhandelbaar groot worden?
Je hoeft niet snel, je hoeft niet perfect, je moet helemaal niets.. het enige wat je 'moet', is goed voor jezelf zorgen. Lief voor jezelf zijn, vergevingsgezind met jezelf omgaan, ontspanning op 1 zetten en je realiseren dat geluk van binnen zit en komt.
Je kunt niet kiezen voor wat je overkomt, maar wel voor hoe je het benaderd, hoe je er mee omgaat, hoe je ergens op reageert.
Je kunt jezelf aanleren bij ingewikkelde dingen sowieso niet direct te reageren, maar even die pauzeknop in te drukken.
Om te voorkomen dat je dingen doet of zegt waar je later spijt van hebt. Om je elke keer even te realiseren dat alles een keuze is, dat jij aan het roer staat van jouw leven.
Dat jij verantwoordelijk bent voor jouw geluk.
Dat jij elke keer weer kunt kiezen voor rust, vertrouwen en liefde.
Dat nee zeggen of het aangeven van een grens of ruimte/tijd vragen om ergens over na te denken, ook een prima optie is.
Those who matter, will understand.

Terug naar de pony's 😜
Je pony of paars zal je dankbaar zijn als je vaker op pauze drukt. Als het niet lekker gaat, ga je waarschijnlijk te snel; letterlijk of figuurlijk.
Een diepe zucht of briesen (ja, jij zelf), je lijf nalopen op strakke plekken, dat kun je niet vaak genoeg doen. Hoe losser jouw lijf, hoe meer vertrouwen in je doen en laten, hoe meer ontspanning en zachtheid in het fysieke contact; hoe makkelijker alles zal gaan!

It's in the pause where the magic happens ❤️🦄

14/04/2025

Wat genoten we weer van het zonnetje, de vlinders, de vogels, al het groen wat er groeit en de ruimte 🥰

Rebje plofte na het grazen neer; hij heeft het zwaar, hopelijk snel betere tijden voor hem - wie aan hem wil denken met wat je dan ook te geven of wensen hebt.. graag ❤️🦄

13/04/2025

Wat was EquiDay weer een feestje!
Leuk deze ronde als vrijwilliger meegemaakt te hebben, daar gaan we een gewoonte van maken 😍
En wat leuk ook weer in het magazine te staan, stiekem toch een beetje trots 🤫

Fijne mensen gezien en gesproken, Merel had een waanzinnig leuke dag met haar bestie en Anouk, toch weer een beetje geld leuk uitgegeven en genoten van een aantal shows en demo's - wat een prachtig en bijzonder evenement is het toch, paardvriendelijkheid op nummer 1 maar voor iedereen iets te kijken en te kopen 🤩

Als je dit jaar niet geweest bent zou ik zeggen; reserveer de 2e zaterdag in April alvast voor volgend jaar! ❤️🦄

09/04/2025

Je bent wat je beslist te zijn.
Wat je jezelf steeds vertelt wordt vanzelf waar je in gelooft, waar de mensen om je heen in gaan geloven.
Wat wil jij jezelf vertellen?
Hoe zie je jezelf graag, hoe zou je graag willen dat anderen je zien?
Hoe vaker je het vertelt, opschrijft, aandacht geeft; hoe meer je het uitstraalt, hoe meer je het voelt en kunt laten voelen.
Denk goed na over hoe je tegen jezelf praat, wees lief en positief. Mild, zacht, liefdevol, vergevingsgezind.
Je doet je best en dat is genoeg.
Jij bent goed zoals je bent.
Als we allemaal vanuit een vriendelijke nieuwsgierigheid elkaar ook kunnen omarmen ipv veroordelen, elkaar kunnen helpen groeien ipv afbreken, zijn en laten zijn..

Veel negatief gedrag in anderen is onmacht, een onvervulde basisbehoefte, trauma, een teken dat iets niet lekker gaat.
Het zegt vooral iets over die ander, niet over jou. Wees wijs en laat het los.
Incasseer een knuffel, of iets waar jij blij van wordt, bij iemand die jou een goed gevoel geeft.
Wellicht kun je dan degene die jou initieel een rotgevoel gaf; iets positiefs teruggeven.
Je zou kunnen beslissen dat jij het waard bent gelukkig te zijn, en de mensen of woorden die zeer doen, niet te incasseren. De bu****it lekker bij de ander laten, het van je af te schudden.
En dan je eigen weg verder huppelen. ❤️🦄

07/04/2025

Annie de Stippeltank 🤩❤️🦄

06/04/2025

Ik had het niet beter kunnen verwoorden, Amy kan heel vaak zo prachtig woorden geven aan de chaos in mijn hoofd 🫢❤️🦄

To be a teacher is to be willing to hold a students emotional world, but give it some place to go

Learning to ride and work horses has been something I endlessly strive toward, and while that is hard enough, learning to teach is another animal entirely.

Just being able to explain concepts clearly is not enough. A teacher will butt up against fears, insecurities, frustrations, and much more. It gets much deeper than riding quite fast. You get to know someone intimately in the way they sit, hold the reins, the expressions they make when directed : emotjons stored in the body on display in the way they move. And sometimes emotional outbursts - no longer under the surface but cascading out.

Misdirected fear can lead to defensiveness or even attack - a good teacher is not uncomfortable with others emotions, but does not allow their arena to become a garbage dump either.

Feelings can and will come up. Sometimes it’s not about the inside rein at all but feelings of failure, an instruction that tickled some deep wound.

A good teacher can face these eruptions, or can see when the student is shutting down emotionally and no longer able to feel their body, let alone recieve or carry out instructions. They can either redirect, back off, or push through - and sometimes they need to be left alone entirely in the case of safety or urgency, and revisited later in a safer more constrictive wayy.

knowing when to which takes some tact, some feel, and some trust developed between the student and teacher.

It’s pretty hard to get good at riding without poking at some of these deep wounds. And it’s impossible to create a finely tuned instrument out of ourselves without getting through this stuff.

Don’t be afraid of emotions, but don’t rub them all over yourself and everyone around you either. Feel them, let them take you to the source, to their real message, and move on in balance.

Photo by Waymaker Media

04/04/2025

We gaan zo akelig makkelijk vreselijk veel te snel! Wie of wat bepaalt de tijdlijn?
Wat mij betreft altijd het paard (of kind).
Zij zijn van ons afhankelijk; voor hun mentale en fysieke gezondheid.
Wat geven we voor voorbeeld? Waar draait alles uiteindelijk nou écht om?
Wat maakt dat je straalt, dat alles makkelijk gaat, dat je voelt dat er overal een oplossing voor is, dat je nieuwe dingen durft te proberen?
Vertragen werkt in de meeste contexten heel positief. Te veel of te snel willen is een valkuil waar je makkelijk in duikelt, terwijl de oplossing voor veel stress en spanning ligt in een gevoel van veiligheid en verbinding. Gehoord worden, voelen dat iemand het beste met je voor heeft en je wil helpen en begeleiden.

Een paar leefregels van Pat er tussendoor..
Take the time it takes (so it takes less time)
Expect a lot, accept a little, reward often.
Love language and leadership in equal doses.
Always put the relationship first..

Laten we elkaar en de paarden vooral dát gevoel proberen te geven.
Kleine signalen leren lezen, elkaar helpen groeien.
Teamwork makes the dream work ❤️🦄

03/04/2025

Who needs men 🤗😝
De brandnetels groeien harder dan ik snoeien kan, de strond word in grotere oplage geproduceerd dan ik kan uitrijden en de rekening voor "Strand Pony Paradijs" is binnen nog voordat we een fractie van van de uitrij-plannen hebben kunnen uitvoeren.
Maar hé; het is prachtig weer, je hebt meteen een work out gehad en met deze hulp was het sowieso een feestje!

Meteen ons binnenhaal ritueel vastgelegd 🤣

Heb je ook zin in een uurtje (of meer) buiten nuttig bezig zijn, meld je dan nu aan 😜❤️🦄

02/04/2025

Zoveel mensen stoeien hiermee, het gemiddelde kind zelfs lijkt het.
Iedere generatie lijkt banger te worden.
You can be the one turning the tide.
Maar het vergt werk; in de spiegel kijk werk, bewustwording over keuzes die je kunt maken, leren jouw eigen lijf, gedachten, emoties onder controle te krijgen. De verantwoordelijkheid bij jezelf te houden, een master te worden in emotionele fitheid en balans.
Je paard zal je dankbaar zijn ❤️🦄

🐴✨ Trail Riding: Where Confidence Goes to Die
(and how to do something about that😆)

Trail riding.
That romantic fantasy where you and your horse glide along in spiritual synchronicity—
they’re reading your mind,
you’re breathing deeply,
the scent of eucalyptus filling your lungs and aligning your chakras,
and not a single muscle in your body clenched in terror.

HAHAHA—no.😎

Here’s a common version for many lovely people😱:

Trail riding is a shared panic spiral.
You and your horse, locked in a feedback loop of fear, reacting to shadows, rustling leaves, and plastic bags possessed by demons.

Each of you nervously amplifying the other, like a badly tuned emotional guitar.

It’s not teamwork.
It’s co-dependent doom anticipation.
One of you is wearing a helmet.
The other has hooves and better faster reflexes.
Neither of you is helping.

If this is you—I see you. Once I was you....

Luckily, trail drama is highly treatable.👩‍⚕️

Spoiler: the horse is not necessarily the problem.🫣

I didn’t know how to help my horse—or how much I was making things worse.

I wanted them to be chill and brave... while I rode like a caffeinated meerkat at a fireworks show🎆.

Then somewhere between “I never want to do this again” and “Why is my Apple Watch registering this as a cardiac event💓?” I learned the secret:

👉 Look up. Ride somewhere.

Yes, really. That’s the whole thing.
Stop scanning for threats like a doomsday prepper.
Pick a direction. Ride with intention.
Your horse doesn’t need you to narrate the trail. They need you to act like you’ve got a plan and you’re not afraid of crunchy leaves.

But let’s be clear: this didn’t happen because I lit a candle and whispered affirmations into my saddle pad.

I trained for it.

I worked on myself.
I trained away from the trail, and on it.
On windy days. On weird days.
I built my seat. I built my horse’s understanding.
I stacked experience and skills like bricks—until we had a foundation we could ride out on.

Because confidence isn’t a vibe.
It’s a skillset with receipts.💪

🐴 Want to actually enjoy trail riding? Try this:

1️⃣ Expose your horse to nonsense.
Tarps, prams, balloon-wielding children.
Let them freak out in a controlled fashion somewhere safe, so they don’t do it at a canter near a cliff.
And yes—it’s as much about training you as it is them.

2️⃣ Ride with someone unbothered.
Find the trail boss whose horse would walk through a Bunnings calmly.
Study them. Channel their energy. Borrow their calm until you’ve built your own.

3️⃣ Start where you won’t die.
Stick to familiar tracks. Know where the monsters live (usually it's that one letterbox).
Then expand like a cautious amoeba.

4️⃣ Lead on the ground.
Yes, groundwork.
Be the bushland tour guide your horse didn’t ask for.
Confidence grows when you both experience the trail without pressure.

5️⃣ Learn what a freeze really means.
When your horse turns into a statue, they’re not plotting your demise.
They’re buffering. Investigating. It’s called the orienting reflex.
Don’t poke the buffering horse. Wait. Then look up and ride somewhere like the kind of human they’d follow into a dark alley.

6️⃣ Train your seat like it’s a seatbelt.
If you can’t sit a spook, fix that.
Balance isn’t about elegance. It’s about not eating gravel. Or at least get a saddle that gives you an advantage against physics!

7️⃣ Be less dramatic than your horse.
It’s not their job to keep you safe.❌
It’s your job to keep them safe.✅
Be the Wi-Fi they can plug into. Be the calm. Be the “we’re good” human.🦸‍♀️

Trail riding isn’t for the faint of heart. Or the unprepared.
And confidence? It’s not magic.

Confidence is like IKEA furniture.
There is a clear way to build it:
Start with instructions. Work on yourself. Build your skills. Prepare your horse.
It’s all there in the metaphorical Allen key of training.

But most people approach trail riding like they approach flat-pack furniture:
No prep. No tools. No plan.
Just blind optimism and a pretty photo in a catalogue.
Then they wonder why it’s wobbly, missing screws,
and held together by hope and the ramifications corner-cutting.

Confidence isn’t a gift.
It’s self-assembly—
built through repetition, strategy, and mildly uncomfortable effort.

Not because you’re broken.
But because you’re a detail-oriented control freak who really hates uncertainty.🤓

And honestly? That’s not a flaw.
It’s a superpower—
once you learn how to aim it properly.🎯

So if you want your horse to be calm,
be the one who stops feeding the panic loop.
Do the work. Ride forward. Ride like you’re in charge of this amazing two-headed organism called you and your horse.

They don’t need you to be fearless.
They need you to be competent.
And ideally…
not freaking out at every snapping twig.

If you're ready to stop white-knuckling trail rides and start riding like you mean it, come hang out with me. I teach this stuff.😉

IMAGE📸: A couple of trail bosses (Fiona & Mary-Anne) and the magnificent Clarence River in the background 😍

Please do hit the share button if this post sparked something for you. But don’t copy and paste it—I wrote this with my own brain cells and more emotional processing power than I usually admit to. Be a sharer, not a pirate. Respect the source code. 🤓

29/03/2025

Wat begon de dag al prachtig; een liggende Annie (dat zie ik weinig, hoewel ik er tekenen zat van zie gelukkig) die ook nog bleef liggen. Dat was de eerste keer, blijft bijzonder 😍
Met de les van Lynn lekker naar buiten geweest.
Toen we terugkwamen van de zustertuin werkten we in de les van Larysa aan de gedachten en gevoelens van je pony in de gaten houden en dan sneller kleiner reageren, in plaats van later groter. Dat was lastig maar ze gaan echt wel hard samen 🤩
Ondertussen was Reb lekker gaan slapen, Merel nam haar momentje 🥰
Met de les van Soph een lekkere actieve buitenrit, Sannie thuis opgehaald en een heerlijke namiddag gehad. Opa was opgeladen en heeft de bak nog even gesleept. Dat moet nog 100x maar dat geeft niet 🤣
Als ik de foto's andersom had gezet hadden jullie hem vast enorm zielig gevonden 😜

Fijn weekend! ❤️🦄

22/03/2025

Zoals afgesproken een rustige fijne dag vandaag!
Issy was gelukkig gewoon zichzelf, Annie ging ook heerlijk, Phenix deed vanmorgen alleen een relaxed buitenritje (we werden gespot 😎), Soph begint de sterren van de hemel te rijden en opa Reb kreeg extra liefde ❤️🦄

21/03/2025

Spanning en Sensatie op het Pony Paradijs vandaag 🫣
Ik praat nogal vaak over hoe veiligheid altijd op nummer 1 moet staan, en hoe teveel voorbereiden niet bestaat. Better safe than sorry, zeg maar. Ik wordt soms wel eens fel of kort als de veiligheid in het gedrang komt; ik heb een hekel aan domme ongelukken - ik heb er al te veel zien gebeuren met alle gevolgen van dien. Drie keer raden wat ik vandaag zelf heb veroorzaakt 🫣
Gisteren is er heul veul zand gestort, er is nog veel hark en schepwerk te doen.
Ik vond ik mijn assortiment rotzooi en afval wel wat bruikbare onderdelen om een sleep van te maken, dus die heb ik gemaakt 💪
Het leek me een mooie nieuwe taak voor onze jonge God Issy en dus pakte ik het borsttuig, fabriceerde een zweng en riep Merel erbij.
Snelsluitingen en een noodtouwtje erdoor voor als hij het spannend zou vinden en eens zien wat hij vond. Even vergeten dit in tussenstappen op te breken en in mijn enthousiasme zo HOP doorgepakt.
Nou je voelt hem aankomen natuurlijk; Issy voelt druk op het borsttuig en roept help. Ik had Merel haar inzicht en reactievermogen behoorlijk overschat en die kijkt doodleuk met een los touwtje naar hoe hij ontploft en het op een hollen zet en laat zo los. 😱
Ik was onderweg hem over te nemen maar in een split second ging het gewoon mis 💩
Godzijdank zat dat noodtouwtje door de snelsluitingen en bleef de sleep al snel liggen maar het zwengetje (een tak, op goed grote afstand van zijn achterbenen) zat achter hem aan. Hij ging vol gas het bos door, trok een stuk omheining los en dacht toen de grote ton te springen. Die meegesleurde omheinig trok hem via het borsttuig uit de lucht, hij maakte net geen koprol. Ik stond ondertussen op zijn route maar er was geen tegenhouden aan, hij verloor boven de volgende sprong de zweng maar rende in paniek dwars door 2 draden heen het land in. Godzijdank heb ik draad en sluitingen die snel knappen/los gaan 🫣
Met mijn hart in mijn keel - ik dacht dat wordt een enkeltje dierenarts - het land in.
Daar stond hij te beven als een rietje en liep me hem zo helpen gelukkig. Geen schram, niet onregelmatig; wéér een engeltje op mijn schouder gehad. Een lelijke les maar gelukkig met alleen maar mentale gevolgen.

Op de foto - voor het juiste gevoel - Issy aan het einde van de relaxte les van Emma net voor mijn domme actie. Merel met een zelfgevlochten neckrope, ook een paar stappen over geslagen in dat proces. Wij hebben vanavond een goed gesprek gehad over 'set it up for succes' en de risico's van een gebrek aan uitleg en goede voorbereiding.

Morgen een rustige dag is de planning 🤣
Wie zin heeft te komen helpen harken/kruien na 15u; voel je welkom 😜❤️🦄