07/11/2024
ဇာတိပြီးတော့ ဇရာ ဗျာဓိ၊ ဖြစ်လာတော့ ပျက်တာတွေ ကြုံလာပြီ
အသက် ၈၀ နားကို ကပ်နေပြီဆိုတော့ ဇရာ ဗျာဓိ ပိုသိလာရတယ်။
ငယ်ရွယ်တဲ့အချိန်မှာ မျက်လဲကောင်း နားလဲကောင်းတယ်။ အနံ့ခံကောင်း စားလို့ကောင်း စားသမျှလဲ အစာကြေလွယ်တယ်။ အထိအတွေ့အာရုံ ကောင်းသလို မှတ်ဉာဏ်လဲ ကောင်းတယ် သင်ယူမှတ်သားနိုင်ခဲ့တယ်။
အသက်ကြီးလာတော့ ဒီအာရုံတွေ အားနည်းလာတယ်။ ဇရာကြောင့် အာရုံခံနိုင်စွမ်းတွေ ကျဆင်း ယုတ်လျော့လာတယ်။ တကယ်တော့ အိုတယ်ဆိုတာ တဖြည်းဖြည်းချင်း မသိမသာ ယိုယွင်းလာတာမျိုးပါ။ စပြီး သိသာတာက မျက်စိ။
အသက် ၄၀ ကျော်လာရင် မျက်ရည်ထုတ်တဲ့နှုန်း လျှော့လာတယ်၊ မျက်စေ့ ခြောက်တာ (dry eyes) ဖြစ်လာတယ်။ မျက်စိအတွင်းမှာရှိတဲ့ မှန်ဘီလူးမှာပါတဲ့ ပရိုတင်းတွေ ပြိုကွဲပျက်စီးလာလို့ တိမ်တွေ (cataracts) ဖြစ်လာ မျက်စိမှုံလာတယ်။ (မျက်မှန် စတပ်ခဲ့ရတယ်) အသက်ပိုကြီးလာရင် မျက်စိအအလည်ကန့်မှာရှိတဲ့ အချွဲရည် (vitreous fluid) လျော့လာ ကြုံ့လာလို့ အဖတ်တွေ အစက်တွေ အမျှင်တွေ မြင်ကွင်းထဲမှာ ရွေ့နေ မျောသွားနေတာတွေ တွေ့လာရတယ်။ ကြည့်မကောင်းဖြစ်လာတယ်။ (၇၀ ကျော်မှာ မျက်စိ ၂ ဖက်လုံး မှန်ဘီလူးလဲတဲ့ cataract operation လုပ်လိုက်ရတယ်)
နားရဲ့ အကြားအာရုံ အိုမင်းလာတာက အသက် ၅၀ နောက်ပိုင်းမှာ စတယ်လို့ဆိုတယ်။ အသက် ၂၀ အရွယ်မှာ 17000Hz နဲ့ သူ့ထက်မြင့်တဲ့ အသံလှိုင်းတွေကို ကြားနိုင်တယ်။ အသက် ၃၀ ကျော်လာရင် 16000Hz လောက်ကိုပဲ ကြားနိုင်လာပြီး၊ ၅၀ ကျော်လာရင် တဖြည်းဖြည်း 12000Hz လောက်ကိုမှ ကြားနိုင်တဲ့အဆင့်ကို လျော့ကျသွားတယ်။ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ နားလေးတာ (presbycusis) ကို အသက် ၇၀ ကျော်မှာ အများစု ကြုံတွေ့ကြရတာပါ။ (အနားရှိနေပြီး ပြောနေတာဂရုမစိုက်ဘူး အပြောခံလာရတယ်၊ မကြားဘူးဆိုတာ မသိကြလို့)
ခံတွင်းကောင်းတာက လျှာပေါ်မှာရှိတဲ့ ချို ချဥ် ငန် ခါး အရသာရှိတယ် ဆိုတဲ့ ရသာရုံငါးမျိုးကို ခံစားသိရှိစေတဲ့ ဖုလေးတွေ (taste buds) ကောင်းနေလို့။ ၁၀၀၀၀ လောက်ရှိတဲ့ taste buds တွေက အသက်ရလာရင် တဖြည်းဖြည်း ရှုံ့လာတယ် အရေအတွက် လဲလျော့လာတယ်၊ ခံတွင်းထဲမှာ လျှာရည် (saliva) ထွက်တာလဲ နည်းလာတယ်။ ခံတွင်းခြောက်လာ taste buds နည်းလာ တဲ့အပြင် အသက်ကြီးလို့ အာရုံကြောတွေ အားနည်းလာတာကြောင့် ခံတွင်းမကောင်းဖြစ်လာတယ်။ ဒါတွေကြောင့် အသက် ၆၀ ကျော်လာရင် အိုလာရင် စားရတာ အရသာသိပ်မရှိ ဖြစ်လာတယ်။
အနံ့ကလဲ အလားတူပဲ၊ အသက် ၅၅ ကျော်လာရင် အနံ့သိမှု အားလျော့လာတယ်၊ ၇၀ ကျော်လာရင် ပိုသိသာလာတယ်။ သူကလဲ နှာခေါင်းအတွင်းမှာ ထွက်တဲ့ အစိုအချွဲ (mucin) လျော့လာတာ အာရုံကြောတွေ အားနည်းလာတာတွေနဲ့ ဆိုင်တာပဲ။ Mucin က အနံ့ကို နှာခေါင်းထဲကြာကြာနေအောင်ထိန်းပေးလို့ အနံ့ကိုပိုပြီးအာရုံခံမိစေပြီး အနံ့ကို အာရုံခံနာဗ်ထိပ်ဖျားတွေ (nerve endings) တွေကနေ ပြန်ပြီး ဖယ်ရှင်းပေးတဲ့အလုပ် လုပ်ပေးတယ်။
ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတန ဆိုတဲ့ အထိအတွေ့အာရုံ (tactile sense) က အရေပြားပေါ်မှာရှိနေတဲ့
အကြမ်းအနု အဖိအဆွဲ အပူအအေး အနာအကျင် တုန်ခါမှု နဲ့ ခြေလက်အင်္ဂါအနေအထားတွေကို သိစေတဲ့ အာရုံခံကရိယာတွေ (receptors) ကြောင့် သိရှိခံစားရတာပါ။ အသက်ကြီးလာရင် အရေပြားရဲ့ ဆန့်ကျုံ့သတ္တိ (elasticity) လျော့လာတယ် အထိအတွေ့အာရုံခံတွေ (tactile receptors) နည်းလာ ပုံပြောင်းလာပြီး နာဗ်ကြောတွေရဲ့ သတင်းပို့နိုင်စွမ်း လျော့ကျနှေးကွေးလာလို့ အထိအတွေ့အာရုံလဲ အားနည်းလာတယ်။ ထိဖို့ သိဖို့ ပိုပြီးအားစိုက်ပေးလာရတယ်။ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့ကို ပိုသဘောကျလာတယ်။ (အင်္ကျီတွေလဲ ချောင်ချောင်ပွပွ၊ ဟောင်းတာတွေကို ပိုပြီးဝတ်ချင်လာတယ်၊ အသစ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းက သိပ်အဆင်မပြေချင်)
မှတ်ဉာဏ်က အသက် ၂၀ ကျော်အရွယ်မှာ အကောင်းဆုံးလို့ဆိုတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ တဖြည်းဖြည်း အားလျော့လာတာ အသက် ၅၀ ကျော်တွေ ၆၀ ကျော်တွေဆို ပိုသိသာလာတယ်။ အရင်သိထား မှတ်ထားတာတွေ ပြန်စဥ်းစားမရ ဖြစ်လာတယ်။ ပစ္စည်းသိမ်းထားတဲ့နေရာတွေ မေ့သွားတာ၊ လုပ်မယ်စိတ်ကူးလိုက်ပြီး မကြာခင်ပဲ ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မေ့သွား တွေးလို့မရဖြစ်သွားတွေ ကြုံတွေ့လာတယ်။ (အခန်းထဲဝင်သွားတယ် ဘာယူဖို့သွားမှန်း မသိတော့ဘူး၊ တံခါးပိတ်ဖို့မေ့တယ်၊ သော့နှိပ်မိလား မနှိပ်မိလား ပြန်စမ်းကြည့်ရတာတွေ ဖြစ်လာတယ်)
ဇရာကြောင့် တဖြည်းဖြည်း ယုတ်လျော့လာတာကို လူတိုင်းလူတိုင်း မလွဲမသွေ ကြုံတွေ့ကြရမှာပါ။
ပြီးခဲ့တဲ့ Covid-19 ကပ်ရောဂါအချိန်မှာ အသက်ငယ်သေးသူတွေ အပါအဝင် ရောဂါဖြစ်သူအများစု ရုတ်တရက် အနံ့ပျောက်တာ ခံတွင်းပျက် အရသာမသိဖြစ်တာ (ageusia) ကြုံတွေ့ ခံစားခဲရတယ်။ အသက်အရွယ်နဲ့ မသက်ဆိုင်ပဲ ရောဂါတွေကြောင့် အာရုံမခံစားနိုင်မှုတွေ ဖြစ်လာနိုင်တာပဲ။ (Covid ကိုယ်တွေ့ပါ)
အသက်ကြီးလာချိန်မှာ သွေးကြောတွေ ပျော့ပျောင်းမှုလျော့ပြီး မာတင်းလာကြတယ်။ နှလုံးက သွေးရည်တွန်းပို့ရတာ ပိုအားစိုက်ရလို့ သွေးပေါင်ချိန် သွေးဖိအား မြင့်တက်လာတယ်။ သွေးတိုးရောဂါ ဖြစ်လာစေတယ်။ သွေးလွှတ်ကြောနံရံတွေမှာရှိတဲ့
မျှော့ကြိုးလို ဆန့်ကျုံ့သတ္တိရှိတဲ့တစ်သျှူး (elastic tissue) တွေလျော့နည်းဆုံးရှုံးလာလို့ သွေးကြောတွေရဲ့ ကြန့်ခိုင်မှု အားလျော့လာတယ်။ သွေးဖိအားပိုတိုးလာရင် သွေးကြောတွေစိမ့်တာ ပေါက်တာတွေ ဖြစ်လာနိုင်တယ်။ သွေးထွက်ပြီး သွေးခဲလို့ သွေးကြောပိတ်တာတွေ ဖြစ်လာနိုင်တယ်။
သွေးဖိအားမြင့်လာရင် မျက်လုံးကသွေးကြောတွေ ဖောင်းတင်းပြီး သွေးစိမ့်ထွက်တတ်တယ်။ သွေးစိမ့်ထွက်တာ သွေးကြောပေါက်တာတွေက နှလုံး ဦးဏှောက်လို နေရာတွေမှာဖြစ်လာရင် သွေးခဲပြီး သွေးကြောပိတ်တာတွေဖြစ်ရင် နှလုံးရောဂါ လို လေဖြန်း လေငန်းဆွဲတာတွေထိ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ (မျက်စိ သွေးကြောပေါက်တာ မကြာခနကြုံခဲ့ပေမဲ့ သွေးတိုးတာကြောင့်လို့ သတိမထားမိခဲ့၊ ခေါင်းချာလည်မူးပြီး လဲကျမလိုတွေဖြစ်မှ သွေးတိုးနေတာ သိလာပြီး ဆေးစသောက်ခဲ့ရတာ)
မျက်လုံးသွေးကြောပေါက်တာက အမြင်အာရုံကို မထိခိုက်စေနိုင်ပေမဲ့၊ ရုတ်တရက် သွေးဖိအား မြင့်တက်လိုက်တဲ့အတွက် နားအတွင်းက အာရုံကြောတွေ အသံတုန်ခါမှုကို အာရုံခံတဲ့ အမွေးအသေးစားလေး (stereocilia) တွေ ထိခိုက်ပြီး ယာယီ နားမကြားတာ နားလေးသွားတာဖြစ်နိုင်တယ်။ (ရုတ်တရက် နားလေးသွားတာဖြစ်လာပြီး နောက်ပိုင်းမှ သွေးတိုးရှိနေတယ်လို့ သတိထားမိလေ့ ရှိကြတယ်)။ သွေးဖိအားပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားရင် နားပြန်ကောင်းသွားပြန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သွေးတိုးခန ခန ဖြစ်လာပြီး သွေးဖိအားပိုမြင့်လာရင် နားလုံးဝမကြားတဲ့အဆင့် ဖြစ်စေနိုင်တယ်လို့ဆိုကြတယ်။
အသက်ကြီးလာလို့ ခံတွင်းပျက်လာချိန်မှာ အငန်တွေ ပိုစားမိကြပြီး သွေးတိုးဖို့ပိုဖြစ်လာစေတယ်။ ဆားက အရည်ကိုထိန်ထားပေးလို့ သွေးပမာဏပိုလာပြီးသွေးဖိအားပိုတိုးလာစေပါတယ်။ (မနက်ပိုင်းစားနေကျ ပဲပြုတ်လဲ မတည့်ဖြစ်လာတယ်)
ဆီးချိုရောဂါ (type 2 diabetes) ကလဲ အသက်ကြီးလာရင် အဖြစ်များလာတယ်။ ဆီးချိုက အသက် ၄၅ ကျော်လာရင် တွေ့ရပြီ၊ ဆီးချိုသမားတစ်ဝက်လောက်က အသက် ၆၅ နှစ် အထက်တွေလို့ဆိုတယ်။ ကြီးလာရင် လှုပ်ရှားမှုနည်းလာတယ်၊ စားသောက်ပုံပေါ်မူတည်ပြီး ဝတဲ့သူတွေများလာတယ်။ ထမင်းစားလျှော့ပေမဲ့ သရေစာတွေ ပိုစားဖြစ်တယ်။ အသက်ကြီးလာရင် ဂလူးကို့စ် သကြားဓာတ်ကို ချေဖျက်မဲ့ အင်ဆူလင် ထုတ်လုပ်မှု လျော့လာတယ်၊ အင်ဆူလင်ဆန့်ကျင်မှု (insulin resistance) များလာတယ်၊ ခန္ဓာကိုယ်မှာရှိတဲ့ ကြွက်သားတွေရဲ့ ပမာဏရော စွမ်းဆောင်ရည်ပါ လျော့ပါးလာတယ်။
သွေးထဲမှာ ဂလူးကို့စ် များနေရင် သွေးရည်မှာပါရှိတဲ့ ပရိုတင်းတွေ နဲ့ ပေါင်းစပ်တဲ့ (glycation) ဓာတ်ပြုမှု ဖြစ်လာတယ်။ Protein glycation ကြောင့်ဖြစ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကြောင့် မျက်စိ ကျောက်ကပ် ဦးဏှောက်အာရုံကြော နှလုံးကြွက်သား အရိုး နဲ့ အဆစ်တွေမှာ ချွတ်ယွင်းမှုတွေ ရောဂါတွေ ဖြစ်လာစေနိုင်တယ်။ ဂလူးကို့စ် နဲ့ collagen တွဲစပ်သွားတဲ့အတွက် အရေပြားရဲ့ ဆန့်ကြုံ့သတ္တိ လျော့သွားပြီး အရေပြား ခြောက်တာ ပိုဆိုးရင် အက်ကွဲသွေးထွက်တာတွေ ဖြစ်နိုင်တယ်။ အနာအဆာတွေ အကျက်နှေးတယ်။ ဆီးချိုကြောင့် များနေတဲ့ ဂလူးကို့စ်ကြောင့် အရေပြားရဲ့ ဇရာကို ပိုပြီး သိသာထင်ရှားသွားစေတယ်။
ဆီးချိုက ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှာရှိတဲ့ နာဗ်ကြောတွေကို ထိခိုက်ပျက်စီးစေနိုင်တယ်။ သွေးထဲမှာ သကြားဓာတ်များ လာတဲ့အတွက် နားအတွင်းပိုင်းက သွေးကြောအသေးလေးတွေ နဲ့ နာဗ်ကြောတွေကို ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရစေနိုင်တယ်။ သွေးထဲမှာ သကြားဓာတ်လျော့ကျသွားချိန်မှာ နားအတွင်းပိုင်းက ဦးဏှောက်ကို သတင်းအချက်အလက် ပို့ပေးတာကို ထိခိုက်မှုဖြစ်စေတယ်။ သကြားဓာတ် ပိုတာ လျော့တာ နှစ်မျိုးလုံးက အကြားအာရုံကို ထိခိုက်စေနိုင်ပါတယ်။ နားလေးတာကို ဆီးချိုရှိသူတွေမှာ မရှိသူတွေထက် ၂ ဆ ပိုပြီးတွေ့ရတယ်၊ ဆီးချိုဖြစ်လာနိုင်ခြေရှိသူ (prediabetes) တွေမှာလဲ ဆီးချိုမရှိသူတွေထက် နားလေးတာကို ၃၀% ပိုတွေ့ရတယ် လို့ဆိုတယ်။
ဆီးချိုကြောင့် လျှာရဲ့အရသာခံမှု အဆင်မပြေတာတွေဖြစ်တတ်ပါတယ်။ အရသာသိမှု နည်းတာ ပိုတာ လုံးဝအရသာမသိတာ မျိုးဖြစ်နိုင်တယ်။ အရသာသိမှုမမှန်တာက ဆီးချိုဖြစ်နေတာကို အချက်ပေးတဲ့ ကနဦးလက္ခဏာ တစ်ခု လို့ဆိုတယ်။
ကိုယ်တိုင်ဇရာကိုလက်တွေ့ကြုံလာရတော့ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေမှာ အသက်ကြီးလာလို့ ခန္ဓာကိုယ် အာယာတန ၆ပါး ယိုယွင်း ပျက်စီးလာတာတွေ၊ မစွမ်းဆောင်နိုင်တာတွေ၊ သတိချွတ်ချော် မေ့လျော့လာတာတွေ၊ ကြုံတွေ့လာတဲ့ သွေးတိုး ဆီးချို နဲ့ သူတို့ရဲ့နောက်ဆက်တွဲ နှလုံး ကျောက်ကပ် အရိုးအဆစ် ရောဂါတွေ၊ ဖြစ်တာတွေ ဖြစ်လာပြီး ဖြစ်လာမှာတွေ အတွက် သတိနဲ့ ဆင်ခြင်နေလာရပြီ ဆိုတာပါ။
ဒီလိုတွေကို အရင်က ကိုယ့်ရှေ့မှာ ဖြစ်နေကြတာ မြင်နေတွေ့နေရပေမဲ့ အသက် ၄၀ ကျော် ၅၀ ကျော် အထိ ကိုယ်နဲ့မဆိုင်သလိုနေလာခဲ့တာ။ အလုပ်ဆိုတဲ့ နေ့စဥ်ကိစ္စတွေမှာ နစ်ပြီးနေခဲ့မိတာ။ ကိုယ်တိုင်ကြုံလာမယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်လာတော့မှ သိသွားတာပါ။ စောစောကသိခဲ့ရင် ဆင်ခြင်မိခဲ့ရင် ဒီလိုဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ နောင်တ အတွေး ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။
Arul Kalanithi ဆိုတဲ့ American neurosurgeon တစ်ယောက်ရေးတဲ့ When Breath Becomes Air ဆိုတဲ့ ကိုယ်တိုင်ရေးအထုပ္ပတိစာအုပ်မှာ ''သူကိုယ်တိုင် ကင်ဆာဖြစ် အကုသခံနေရမှ အရင်သူကုခဲ့တဲ့ လူနာတွေ ဘယ်လိုခံစားနေရတယ်ဆိုတာ တကယ်သဘောပေါက်မိတော့တယ်'' လို့ရေးတာ ဖတ်လိုက်ရတယ်။ သူက stage IV metastatic lung cancer နဲ့ ဆုံးသွားတာ။ စာအုပ် နောက်ဆုံးအခန်းကို သူ့ဇနီးဆရာဝန်မက ဆက်ရေးခဲ့ရတယ်။
ကျနော်လဲ ဇရာကို လက်တွေ့ကြုံနေလို့ သူ့လို လိုက်ပြောကြည့် မိတာပါ။
မလွဲမသွေ ကြုံကြရမဲ့ ဇရာသဘောကိုသိပြီး မတုန်မလှုပ် သတိရှိရှိ ရင်ဆိုင်ကျော်ဖြတ် နိုင်ကြ စေချင်ပါတယ်။