CityZen Dogs

09/12/2025

Το θλιβερο περιστατικό στη Ζάκυνθο, όσο και να αναλυθεί, οδηγεί σε ένα συμπερασμα: Η αγάπη δε συνεπάγεται γνώση, όπως η γνώση δε συνεπάγεται αγάπη. Στη χώρα μας η κριτική επι παντός επιστητού είναι εθνικό σπορ.

Είμαστε εξωστρεφείς με μεγάλη ευκολία σε στιγμές που μας καλουν ατομικά για εσωτερικές διεργασίες, και εσωστρεφείς σε στιγμές που οφείλουμε να δράσουμε συλλογικά.

Γυρνάμε το βλέμμα από την άλλη όταν οφείλουμε να δείξουμε αλληλεγγύη στην καθημερινότητά μας, με την ίδια ευκολία που "χορεύουμε " πάνω από πτώματα όταν μυρίσουμε αίμα.

Στην κοινωνία-ζούγκλα που ζούμε, με μια καθημερινότητα να τρέχει σε απάνθρωπο ρυθμούς, όποιος δεν ξεχνιέται ποτε για 30 δευτερολεπτα, ας ρίξει λοιπον την πρώτη πέτρα.

Και ας αφιερώσουμε τη στοιχειώδη σκέψη για να αναλογιστούμε την αρχή του κακού που δεν είναι ούτε ο σκύλος, ούτε οι γονείς, αλλά ο εκτροφέας της "πίσω αυλής", ο κακοποιητικος κηδεμόνας ή εκπαιδευτής, η ελλιπής μεριμνα του κράτους για την επιμορφωση των πολιτων ως προς τα ζωα, ο ασυνείδητος που εγκαταλείπει τον σκύλο του, τα "καταφύγια"-κολαστήρια.

17/11/2025

Ευχαριστούμε από καρδιάς τους εκπληκτικούς ανθρώπους του Abelon by Ktima Brintziki για τη ζεστή φιλοξενία, το μεράκι και την αγκαλιά που άνοιξαν στο πρωτοποριακό διήμερο project οινογευσιας και dog workshops που πραγματοποιήσαμε μαζι.

Σε αυτές τις δύο μέρες δοκιμάσαμε τα υπέροχα κρασιά του κτήματος, μάθαμε ορισμένα μυστικά της οινογευσιας, κάναμε γευσιγνωσία μπύρας, φάγαμε καταπληκτικά φαγητά από την Άννα και τη Διονύσια, ξεναγηθηκαμε στις εγκαταστάσεις του οινοποιείου και του ζυθοποιείου από τον Σάκη, κάναμε ομαδικά μαθήματα εκπαίδευσης, ξεσαλώσαμε στην παραλία του Καϊάφα, αλλά πάνω απ' όλα, κάναμε καινούργιους φίλους και βάλαμε στο προσκήνιο την συμπερίληψη των σκυλων μας στις δραστηριότητες μας!

Η δράση αυτή ήταν το όραμα του αδερφού και φίλου μας Νίκου Βαβατσικου, του ανθρώπου που ξεκίνησε όλο αυτό. Μπορεί ο Νίκος να μην είναι πια εδώ, όμως εμάς μας συντροφεύει σε κάθε βήμα μας, σε κάθε μονοπάτι, σε κάθε εκδρομή, σε κάθε κουνιστή ουρά.

Είμαι πολύ περήφανος που αποτελώ μέλος αυτής της παρέας! Στα καλύτερα, που έρχονται ❤🐾

24/10/2025

Το Σάββατο επιστρέφουμε στον Υμηττό, για ομαδικό μάθημα. Κλείστε τη θέση σας 🙂

02/10/2025

Η Jane Goodall δεν μας μίλησε απλά για τους χιμπαντζήδες, μας έμαθε να βλέπουμε τα ζώα ως συγγενείς μας, με συναισθήματα, σχέσεις και δικαίωμα στη ζωή. 🐒

Με το έργο της άνοιξε δρόμους στη σχέση ανθρώπου – φύσης, θυμίζοντάς μας ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί, αλλά μέρος ενος κόσμου. 🌍

Το βλέμμα της στα ζώα ήταν γεμάτο κατανόηση και σεβασμό – αμφισβητώντας το φράγμα μεταξύ του ανθρώπου και των υπολοίπων ειδών. 💚

Σε όλη της τη ζωή επέλεγε τις συνεργασίες όταν οι υπόλοιποι επέλεγαν τις συγκρούσεις. Με τη γλυκιά και σταθερή παρουσία της ένωσε την επιστήμη με τον ακτιβισμό. 🧑‍🔬

Η Jane Goodall ήταν μια πρωτοπόρος επιστήμονας, μια ακούραστη ακτιβίστρια, μια γροθιά στο στομάχι της καρτεσιανής θεώρησης των ζώων ως μηχανισμούς, που άλλαξε σελίδα στην επιστήμη της ζωολογίας και της ανθρωπολογίας. Και θα τη θυμόμαστε για πάντα, γιατί δε μπορεί να γίνει αλλιώς.

11/09/2025

Τι κάνουμε το Σάββατο;

Αρχιζουμε τη νέα "σχολική χρονιά", τι άλλο; 🤗

Ξεκουραστήκαμε, κάναμε τις βουτιές μας και επιστρέφουμε για τη δεύτερη χρονιά των ομαδικών μαθημάτων με την Wanderlust Outdoor Activities!

Μένουν ελάχιστες θέσεις για όποιον ενδιαφέρεται.

Θα σας δούμε εκεί! Πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής στον σύνδεσμο.

Εκπαίδευση και διασκέδαση με τον σκύλο σου στον Υμηττό. Μάθετε μαζί σε ένα φυσικό περιβάλλον.

19/07/2025

🐾Ο Obiwan, η όσφρηση που φθίνει, και το νέο του «χόμπι»

📝Η Αθηνά παρατήρησε ότι τους τελευταίους μήνες ο 10χρονος Obiwan έχει αρχίσει να γλείφει τα ούρα άλλων σκύλων αντί να τα μυρίζει, ενώ η βόλτα έχει μετατραπεί σε αποστολή αναζήτησης τροφής. Πράγματα που παλιά τον ενθουσίαζαν, όπως η οικογένεια των κυκνων, πλέον περνούν απαρατήρητα.

Τι συμβαίνει;

📉Η απάντηση βρίσκεται στην εξασθένηση της όσφρησης, μια φυσική συνέπεια της ηλικίας. Όταν η κύρια οσφρητική οδός αρχίζει να φθίνει, ο Obiwan επιστρατεύει το «Plan B» του οργανισμού του:

👉 Το όργανο Jacobson (ή βομερονασικό όργανο), που βρίσκεται στον ουρανίσκο και αναλύει χημικά σήματα όπως οι φερομόνες.

Γλείφοντας τα ούρα, μεταφέρει σωματίδια στο στόμα του και από εκεί στη ρινική κοιλότητα, ώστε να συνεχίσει να "διαβάζει τον κόσμο" — με έναν άλλο τρόπο.

🍗 Και η εμμονή με το φαγητό;

Όταν το περιβάλλον γίνεται «φτωχό» σε μυρωδιές, οι οσμές της τροφής γίνονται "φάροι". Ξεχωρίζουν, τραβούν την προσοχή, δίνουν νόημα. Η αναζήτηση τροφής γίνεται μια νέα μορφή εξερεύνησης και ικανοποίησης. Ένας τρόπος να νιώσει ξανά ότι ο κόσμος του ανταποκρίνεται.

💡 Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;

✔️ Να του δώσουμε ευκαιρίες να εξασκεί την όσφρησή του με ασφάλεια
✔️ Να τον βάζουμε να ψάχνει τροφή ή γνώριμες μυρωδιές στο σπίτι ή στον κήπο
✔️ Να του προσφέρουμε "στοχευμένα" ερεθίσματα, ώστε να μην ψάχνει στα σκουπίδια, αλλά σε ασφαλή σημεία
✔️ Να του δείξουμε ότι, όσο κι αν αλλάζει ο κόσμος του, εμείς είμαστε εδώ

Στην τρίτη ηλικία, οι σκύλοι μας μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.
Και εμείς μπορούμε να τους προσφέρουμε αξιοπρέπεια, σύνδεση και χαρά, μέχρι την τελευταία βόλτα. 🐶❤️

*Βιβλιογραφία

Horowitz, A. (2016). Being a Dog: Following the Dog Into a World of Smell.

Cobb, M., & Branson, N. J. (2015). Veterinary Neuroanatomy: A Clinical Approach.

15/07/2025

Το θέμα της νέας θέσης του CCPTD σχετικά με τις τιμωρητικές μεθόδους (πνιχτες, prong, shock collars) έχει προκαλέσει "πόλεμο" στην παγκόσμια κοινότητα της εκπαίδευσης σκύλων. Ακολουθεί μια απόπειρα να κάνω κατανοητό τι αλλάζει στη θέση του οργανισμού και τι σηματοδοτεί αυτή η αλλαγή.

Στο προηγούμενο πρωτόκολλο του CCPDT, η χρήση τιμωρητικών εργαλείων απαγορευόταν, εκτός των περιπτώσεων που έχουν χρησιμοποιηθεί και αποτύχει όλες οι προσεγγίσεις εντός του πλαισίου της θετικής ενίσχυσης. Το "γραμμα" του πρωτοκόλλου διέπονταν από την ασάφεια του "εκτός εάν", το πνεύμα του ωστόσο ήταν ξεκάθαρα αποτρεπτικό και κατανοητό σε όλους τους επαγγελματίες, θετικούς και μη. Εάν ως πιστοποιημένος CCPDT έκανες χρήση aversives, θα είχες σχεδόν βέβαια θέμα με την πιστοποίηση σου.

Στο νέο πρωτόκολλο, επιχειρείται να ξεκαθαριστεί το "εκτός και αν". Αναφέρεται:
"With these updates, we established explicit limitations and parameters around the use of tools in our Prohibitive Practices Policy." Ο στόχος πλέον είναι οι καθαρές, εφαρμόσιμες προϋποθέσεις.

Κάπου εδώ όμως, προκύπτουν κάποια σημαντικά ζητηματα.

1. Αφαιρείται η ηθική προσέγγιση από την κουβέντα, και αντικαθίσταται από την τεχνική/διαχειριστική.

2. Ανοίγει το παράθυρο σε μη-θετικους εκπαιδευτές, να χρησιμοποιούν aversives χωρίς να θεωρούνται παρατυποι.

3. Δημιουργεί ένα σαφές μονοπάτι για τη νομιμοποίηση της χρήσης aversives.

4. Ανάγει/διατηρεί τον καθένα σε κριτή της επιτυχίας η αποτυχίας των θετικών μεθόδων, χωρίς την παραμικρή εποπτεία και έλεγχο της επάρκειας του ίδιου, καθώς ο οργανισμός δεν απαιτεί case studies για το εκάστοτε περιστατικό πριν την "τελική λύση" των aversives.

5. Παραβλέπει το επιστημονικό consensus, όπως αυτό προκύπτει από οργανισμούς όπως οι APDT, AVSAB και ACVB, οι οποίοι μιλούν ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές για ζημιογόνες επιπτώσεις των aversives στην ευζωία των σκύλων, χωρίς κανένα "εκτός κι αν" και αντιδρούν αρνητικά και με ανησυχία στη νέα ντιρεκτιβα. Είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη ότι και οι 3 προαναφερθέντες οργανισμοί, δηλώνουν ότι η νέα πολιτική του CCPDT "σπάει" την επιστημονική συνοχή, και άρουν την αυτόματη ηθική αξιοπιστία των πιστοποιημένων του.

Υπάρχουν πάνω από ένας τρόπος να ερμηνεύσει κανείς όλα τα παραπάνω, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα. Προσωπικά δεν έχω χρησιμοποιήσει τιμωρητικά εργαλεία ποτέ, αλλά δε θα έπαιρνα όρκο ότι ποτέ και σε καμία περίπτωση, δε θα μπορούσε να υπάρξει περιστατικό όπου από ωφελιμιστική σκοπιά, η χρήση τους δε θα ήταν υπέρ του Γενικού συμφέροντος ενός ζώου.

Παράδειγμα επ'αυτου: πριν λίγο καιρό, μια Παρασκευή, μου ζητήθηκε να επισκεφθώ έναν νεαρό σκύλο 8 μηνών που δεν είχε βγει ποτέ από το σπίτι και είχε πλέον αναπτύξει ακραίες φοβιες. Ο κηδεμόνας του μου έβαλε το εξής δίλημμα: "Αν μέχρι την Τρίτη έχει καταφέρει να βγει για να πάει για εμβόλιο, θα έρθει μαζί μου στις διακοπές. Εάν όχι, τον παραδίδω στο καταφύγιο". Δεν ανέλαβα τον συγκεκριμένο σκυλο καθώς το ζητούμενο ήταν αδύνατον και εκβιαστικό. Ωστόσο εξετάζοντας το θέμα από ωφελιμιστική σκοπιά, αμφιβάλλω πολύ έντονα ότι η απόφαση μου πάρθηκε με γνώμονα τι είναι καλύτερο για τον σκύλο, και όχι τι είναι καλύτερο για εμένα.

Αυτό που όμως γίνεται ξεκάθαρο, είναι ότι η κουβέντα για άλλη μια φορά αποτυγχάνει να είναι σκυλο-κεντρική, καθώς εισχωρούν σε αυτή προτεραιότητες όπως "politics" και "convenience". Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ότι η κοινότητά μας, απλά δεν έχει ακόμα τα εργαλεία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων μιας τέτοιας συζήτησης, με βαθύτατες φιλοσοφικο-ηθικες προεκτάσεις. Προτιμούμε να προκαλούμε τους άλλους, από το να το προκαλούμε τους εαυτούς μας. Και έτσι, συνεχίζουμε να αποτυγχάνουμε να μετακινήσουμε τον ηθικό μας πήχη και βυθιζόμαστε σε μια άγονη στασιμότητα.