18/10/2025
1 თვის წინ მუხლმოდრეკილი ვთხოვდი 118000 გვერდის გამომწერს მიუსაფარი კატის შეფარებას, რომელიც კლინიკაში ჰყავდათ და ცუდად იყო. ერთი ადამიანიც კი არ გამომეხმაურა, საცოდავი კატა ქუჩაში დააბრუნეს და დილას მკვდარი დახვდათ..
მაშინ ისე გავბრაზდი , ისე მეტკინა რომ ცოტა დამაკლდა ეს გვერდი არ წამეშალა, მაგრამ ნერვებს ვაჯობე..
დღეს ისევ ვითხოვ ცუდად მყოფი კატის შეფარებას და არავინ ჩანს და მართლა ვეკითხები ჩემს თავს.. რას ვაკეთებ არასწორად? რატომ ვერ ვახალისებ ამ ხალხს ფიზიკურად ჩართვაზე?
რატომ წყდება და ტყდება ჯოხი ერთეულებზე..
ვკითხულობ და პასუხი არ მაქვს.
საცოდავი კატა კი მანქანაში დატოვეს..
დილას იმედია ცოცხალი იქნება.
როცა ვბრაზობ და ჩემს ტკივილზე საჯაროდ ვწერ, თურმე არ მაქვს უფლება ვისაუბრო.
ვისაუბრო ჩემს შექმნილ გვერდზე.
უბრალოდ გული მტკივა..
ის გულგრილობით დაღუპული კატა ყოველთვის ჩემს დიდ ტკივილად დარჩება..
მე მისი თავი ვერავის შევაბრალე
