Het Eikehof

04/08/2025

Hieronder een bericht van de facebookgroep "Giardia bij honden"

𝙒𝙖𝙖𝙧𝙤𝙢 𝙬𝙚 𝙤𝙣𝙨 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙗𝙡𝙞𝙣𝙙 𝙢𝙤𝙚𝙩𝙚𝙣 𝙨𝙩𝙖𝙧𝙚𝙣 𝙤𝙥 𝙚𝙚𝙣 𝙗𝙚𝙝𝙖𝙣𝙙𝙚𝙡𝙞𝙣𝙜 𝙢𝙚𝙩 𝙋𝙖𝙣𝙖𝙘𝙪𝙧 𝙤𝙛 𝘼𝙣𝙩𝙞𝙗𝙞𝙤𝙩𝙞𝙘𝙖.
Op regulier gebied wordt bij de behandeling voor giardia eigenlijk altijd gekozen voor panacur (fenbendazol) of antibiotica (meestal metrobactin).
Helaas wijst de praktijk uit dat deze middelen niet altijd even effectief zijn en heeft onderzoek ook uitgewezen dat er meer onderzoek nodig is naar de werking van deze middelen bij giardia
Slechts 17% van de honden in dit onderzoek hadden een volledige eliminatie van de parasiet na behandeling met 5 dagen fenbendazol.
Hier een link naar het genoemde onderzoek:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36315102/
Op regulier vlak stopt hierna vaak verdere behandeling en wordt er niet gewerkt aan het herstellen van de darmgezondheid. Soms wordt er probiotica voorschreven, maar hierbij is het wel heel belangrijk dat de juiste stammen op het juiste moment worden ingezet. Ga je een willekeurige probiotica inzetten bij een leaky gut, dan zullen ook deze bacteriën weglekken in de bloedbaan en dat is niet wat we willen! De probiotica kan dan ook een neg*tief effect hebben. Het is geen baat het niet dan schaadt het niet middel!
Vanuit complementair oogpunt zijn er diverse supplementen en homeopathische middelen die kunnen worden ingezet bij het elimineren van giardia. Helaas is dit voor veel mensen onbekend. Als therapeut kijken we heel breed en werken we met ondersteunende middelen zonder extra schade aan te richten.
Zo wordt de voeding onder de loep genomen om de aanvoer van koolhydraten te beperken en de darmen zo min mogelijk te belasten, wordt de parasiet uiteraard aangepakt, maar wordt er óók naar het ondersteunen van het immuunsysteem en de lever gekeken.
Wanneer de giardia weg is, is het niet meteen klaar. Er moet daarna worden gewerkt aan de darmgezondheid en het herstel van de darmwand zodat de weerstand weer kan verhogen.
Als hondeneigenaar kun jij kiezen welk pad je wil bewandelen, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, ook in de aanpak van giardia, maar laten we ons dus niet blind staren op de reguliere middelen! Er zijn meerdere opties en uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde doel, de honden zo snel mogelijk weer gezond krijgen.

Giardiosis is a worldwide intestinal parasitosis, affecting both humans and animals. Treatment in dogs remains limited and the lack of efficacy of the few approved medications is a rising concern. In this study, 23 dogs raised by veterinary students and naturally infected with Giardia duodenalis wer...

03/08/2025

Adoptieouders, plusmoeders, pleegkinderen in de mensenwereld zijn het normale begrippen, maar ook bij honden is het geen ongewoon verschijnsel. Ons hondje ging hierbij zelfs over de soortgrenzen en liet met veel plezier onze kitten bij haar drinken. Een jaar later waren ze nog steeds onafscheidelijk.
Onlangs hadden we een maltezer en een shih tzu, die met veel plezier elkaar ondersteunden in het verzorgen van hun pups. De pups dronken melk daar waar het voorhanden was en groeiden als kool. Er zijn bij ons vaker pups grootgebracht in een gezamelijke groep als een moeder maar 1 of 2 pups had en de andere moeder een erg groot nest. Zolang de moeders het goed met elkaar kunnen vinden, en het formaat en de leeftijd van hondjes hetzelfde is lukt dit meestal prima.
Als we nu naar de historie kijken van onze huishond is dit natuurlijk ook niet zo verwonderlijk. De schijndracht en melkgift waarvan veel ongesteriliseerde teefjes last hebben is een genetisch gegeven.
Genetisch gezien stammen onze huishonden overduidelijk af van de wolf, ze hebben eenzelfde aantal chromosomen in hun cellen, en kunnen nog steeds met elkaar paren en vruchtbare nakomelingen krijgen, iets wat in de genetica gezien wordt als "gelijkaardig", "wilde honden" zijn niet meer dan honden, in het wild geboren, die niet meer gevoed en opgevoed worden door mensen en die daarom teruggrijpen naar de enige bestaanszekerheid die ze hebben, leven zoals onze voorouders, en dus in een roedel.
In een wolvenroedel of roedel wilde honden is het steeds de alfa-teef die pups krijgt, maar tegelijkertijd met haar dracht zijn ook de andere teven van de roedel schijndrachtig. Zodra de pups geboren zijn en de moeder een beetje is gerecupereerd komen de lager geplaatste teven in zicht. Zij gaan de pups zogen en nemen de zorg van het nest op zich. De alfa teef kan zich dan weer bezig houden met het leiden van de roedel en zich, zonder lichamelijk al teveel in te boeten, voorbereiden op een volgende dracht, het zit dus echt in de genen van onze honden om zorg te dragen voor pups van een andere hond.
Nu hoor ik je denken, de wolven die hier in de Kempen of op de Veluwe rondzwerven, daarvan blijven de welpen toch bij hun natuurlijke moeder? Dit is natuurlijk omdat er hier geen sprake is van een roedel, de wolven die hier nu rondlopen leven solitair of hooguit in koppel reu en teef. Uiteindelijk is dit niet de natuurlijke manier van leven van wolven.
Het Eikehof

27/07/2025

Wist je dat honden tot wel vier keer beter kunnen horen dan mensen? Hun gehoor, is na hun reuk hun scherpste zintuig. Veel beter ontwikkelt dan hun zicht.
Elk jaar maken we het mee in ons pension. Het baasje komt vol vreugde zijn hond ophalen en tot hun grote verdriet reageert die helemaal niet, totdat......ze tegen hem beginnen te praten. Ruikt die hen dan niet? Ziet die hen dan niet? Nou, zoals gezegd, zijn zicht is al niet zo geweldig maar hun geur dan? Nou als jij terug komt van vakantie ruikt jij helemaal niet naar JIJ. Je hebt de afgelopen dagen helemaal anders gegeten en gedronken dan je thuis doet, je komt misschien recht uit een bedompt vliegtuig, of hebt er een urenlange autorit opzitten, dus jou geur is echt helemaal anders dan je hond van jou gewend is, maar als je tegen hem begint te praten zie je dat hij zijn oren spitst en werkelijk nog geen 2 tellen later staat je hond kwispelend bij je.
Hoeveel honden zitten al bij de deur op hun baasje te wachten als deze nog maar de hoek om komt met zijn auto? Nee hij heeft geen inbouwde klok, maar hij heeft de auto al straten ver horen aankomen.
En wat denk je van een schaapshond die door zijn handler met fluitsignalen gestuurd wordt. Naar rechts, naar links, afliggen, sneller gaan. Hij reageert op een fluitsignaal soms wel van een kilometer afstand.
Honden reageren zelfs op een fluitsignaal dat voor ons gehoor helemaal niet bestaat! Wij kunnen frequenties horen tot ongeveer 20.000Hz, maar onze hond kan geluid horen tot wel 60.000 Hz, dus al die hoge scherpe geluidjes die voor ons onhoorbaar zijn kunnen bij de hond behoorlijk pijnlijk zijn. Want bedenk maar eens wat wij zelf doen bij een plotseling heel hoog en scherp geluid (denk nog even aan het krassen op het schoolbord vroeger, ajaj) wij trekken een gekke bek, trekken onze schouders op om zo te proberen het geluid te weren maar onze vriend hoort geluidjes die nog veel hoger en scherper zijn dan wij horen.
Ze horen dus ook de scherpe, hoge tonen die voor ons al angstig zijn, of die wij niet eens kunnen horen, als er vuurwerk afgestoken wordt. Ze horen ook het gerommel van onweer op kilometers ver aankomen, nog terwijl de zon hoog aan de hemel staat.
Probeer in zo'n situatie je hond wat af te leiden en te kalmeren met een rustig spelletje, zet wat kalmerende muziek op, of zet je hond in een kamer die je af kan sluiten en waar het geluid niet zo doordringt.
Heb jij al gemerkt dat je hond op bepaalde geluiden extra reageert? Of heeft hij een grappige "geluidsvoorkeur"? Laat het ons weten in de reacties.

13/07/2025

Foto's maken van pups is zeker geen sinecure. Pups lopen net weg op het moment dat je afdrukt, of ze draaien zich helemaal om, achtergronden vallen omver, of helpende handen worden net te laat weggehaald. Zonder die helpende handen is het vrijwel helemaal niet te doen, want de pups kunnen natuurlijk ook nog eens naar beneden springen of, nog erger, vallen.
Natuurlijk de hele kleintjes, die leg ik lekker in een mandje, en die blijven daar ook mooi liggen, slapen meestal gewoon verder, maar eens ze wat ouder worden, dan willen ze de wereld ontdekken en hebben ze helemaal geen zin om stil te blijven zitten. Of ze vinden dat grote zwarte g*t van de cameralens heel erg eng en willen er bij weg lopen. Als ik dan hun aandacht probeer te vangen door met een speeltje te bewegen of een geluidje te laten horen, dan willen ze daar naartoe, ongeacht of ze nu op een bankje zitten of niet. Kortom het blijft een grote uitdaging, maar wel een heel toffe, zeker als het dan ook nog eens wil lukken en mooie foto's het resultaat zijn.
Soms vragen mensen naar meerdere foto's van 1 bepaalde pup, ofwel omdat ze die pup gereserveerd hebben, ofwel omdat ze interesse hebben in die bepaalde pup, maar hoewel ik vaak kan rekenen op mijn helpers, kan ik die niet elke dag op laten draven, vandaar dat foto's, zeker als de pups zo'n 6-8 weken oud zijn, niet altijd evident zijn. Maar ook als ik alleen zijn probeer ik nog leuke foto's te maken, meestal worden het dan selfies waarbij ik de pup vastheb 😁.
Maar zonder hulp zou ik nooit al die leuke, toffe foto's kunnen maken die jullie regelmatig zien, daarom vandaag hulde aan mijn helpende handen bij het fotograferen van onze pups. Hoe zou ik zonder kunnen.
😁🥰 @ het eikehof

06/07/2025

Daarnet kreeg ik een herinnering op mijn facebook, het was alweer 10 jaar geleden dat ik samen met 2 van mijn labradors ben gaan zwemmen, (nadien hebben de labradors nog wel gezwommen, maar niet meer samen met mij😁). Kijk even naar de foto's, zie je het verschil?
Het is een misverstand om te denken dat elke hond (en in ieder geval elke labrador, toller, golden) uit zichzelf kan zwemmen. Er zijn natuurtalenten die inderdaad het zwemmen meteen te pakken hebben, maar de meeste honden moeten dit echt leren. Op de bovenste foto zie je een hoop gespetter en geploeter om het hoofd boven water te houden terwijl de onderste foto ontspannen zwemmende honden laat zien. Het verschil in tijd, misschien 5 minuten, maar voor de hond een wereld van verschil.
Hoe pak je dit nu aan. Allereerst moet je hond een blind vertrouwen hebben in zijn baas, ga samen in het water, eventueel aangelijnd en zodra de hond geen grond meer onder zijn poten voelt en de paniek toeslaat ga je met je hand onder zijn buik en laat hem drijven, als hij zo zijn evenwicht vindt zullen de pootjes gaan bewegen en dan kan je proberen of je langzaam je hand kan laten zakken. soms slaat de paniek terug toe, en dan laat je hem even het plezier van zwemmend vooruitgaan gewaar worden door hem weer met je hand onder zijn buik te laten drijven, voordat je weer probeert om te lossen en je zult zien, binnen een paar minuten zwemt je hond vrolijk rond.
Zwemmen met je hond is plezier, beweging én verkoeling tegelijkertijd! 🐾☀️
Maar er zijn natuurlijk enkele dingen waar je op moet letten:
- kies voor een hondvriendelijke zwemlocatie
- eventueel kan je voor een hondenzwemvest kiezen, maar als je samen met je hond in het water bent is dit zeker niet noodzakelijk
- spoel je hond na het zwemmen af, zeker als je in zout water hebt gezwommen
- let erop dat er geen blauwalg in het (stilstaand) water aanwezig is. Later in het zomerseizoen kan dit wel het geval zijn, en blauwalg is voor de hond dodelijk!

En dan heb je een hond die zwemmen zalig vind, maar heb je een zwembad of vijver in de tuin. Heb je een (zwem)vijver, dan zijn er meestal wel schuine kanten waarlangs je hond weer op het droge kan, maar bij een zwembad is dit lang niet altijd het geval. Er zijn hiervoor speciale drijvende planken in de handel. Leer je hond zo snel mogelijk dat hij langs deze plank terug uit het zwembad kan geraken, want mocht hij ooit in het zwembad terecht komen zonder dat je er erg in hebt kan hij er in ieder geval uit, anders zou je hond zomaar kunnen verdrinken.
Veel plezier samen!
📸 Heb jij al een leuke zwemfoto met of van je viervoeter? Deel ‘m hieronder, we zijn benieuwd! 👇

22/06/2025

Vaak vragen mensen wat er nu waar is van het verschil in karakter passend bij de kleuren van een Labrador. Hoewel het, met niet specifiek voor een bepaald doel gefokte honden, meestal niet zo expliciet duidelijk is, is het toch wel een feit dat ook onze gewone huis, tuin en keuken Labrador nog bepaalde karaktereigenschappen bij zich draagt die samenhangen met hun kleur. Als we de designer kleuren (grijs, wit, redfox) buiten beschouwing laten, moeten we concluderen dat de zwarte Labrador nog steeds het beste jachtinstinct heeft, hij is rustig en stabiel waardoor het een perfecte werkhond is. Maar niet alleen voor de jacht, hij is ook zeer zeker geschikt om als geurhond ingezet te worden. Geurhond in die zin van zoekend naar drugs, explosieven, geld maar ook naar mensen of overledenen in rampgebieden.
De blonde Labrador is supersociaal en vriendelijk. Daardoor is deze het best inzetbaar als hulphond. Van oudsher is de blonde Labrador het meest verwant aan de Golden Retriever die ook gezien wordt als een hulphond pur sang. Bovendien wordt een blonde, gele, isabelle kleurige hond vaak als minder beangstigend ervaren dan een zwarte of bruine hond.
Als laatste is er de chocolade kleurige Labrador. Voorheen werd vaak gezegd dat dit hele drukke honden waren, en dit is niet helemaal bezijden de waarheid. Ze zijn nu eenmaal vrolijk en energiek. Ze kunnen iets koppiger zijn dan de anders gekleurde labjes maar zijn ideaal voor actieve baasjes, en het zijn natuurlijk gewoon de perfecte knuffelberen in een gezin.
Natuurlijk zegt een kleur van een hond niet alles, opvoeding, training, genetica zijn minstens even belangrijk.
Heb jij ook een lab? Laat hieronder 👇weten of je iets herkent van de algemeenheden, of heb jij er eentje die absoluut niet past in deze karakterbeschrijvingen 😁🐶. Eikehof

20/06/2025

Ook de kleinste pups genieten van het mooie weer

15/06/2025

De selectie van de natuur is er op gericht om alleen sterke (de sterkste) nakomelingen te krijgen. Zo vechten in de wilde natuur talloze mannelijke dieren om de gunst van de wijfjes, maar ook nadat de kleintjes geboren zijn gebeurd er nog een selectie. Geen idee of dit ook bij alle (wilde) dieren het geval is, maar bij onze huishond zie ik het toch wel gebeuren.
De eerste 2 weken ligt de moeder gemoedelijk op haar zij om zo haar pups te voeden en ondertussen kan zij ze verzorgen door hen te likken. Het likken aan de buikjes zorgt ervoor dat de pup zich kan ontlasten, zonder dit likken wordt er niet gekakt of geplast, waardoor het pupje buikpijn krijgt, niet meer eet en zo overlijdt. Maar dit likken heeft nog een andere functie. Een pup hoort zich vacuum te zu**en aan de tepel, als een pup hiervoor niet de kracht heeft dan laat zij, telkens de mama haar buikje likt, de tepel los. Ze ligt dan al snel 20-25 cm bij de mama vandaan, waardoor ze weer op zoek moet naar de tepel die, wie weet, ondertussen al bezet is of leeggedronken door een van de broertjes of zusjes. Het pupje verzwakt steeds meer, de 1e selectie is een feit.
Na deze eerste fase gaat de moeder zittend voeden, en hoewel de tepels bij de achterpoten meestal het meest gevuld lijken met melk, blijkt toch dat de tepels richting voorpoten de meest kwalitatieve melk bevatten. En daar kunnen de grootste, sterkste pup van eten, het toch al zwakkere, kleinere hondje moet blij zijn als hij nog van de onderste tepels kan drinken, maar daar groeit hij amper nog van. En dan komt fase drie. De pups zijn nu een week of 4 oud en de moeder gaat staande voeden. Hierbij komen de kleinste pups helemaal niet meer bij een tepel zodat hier de laatste selectie van sterke, grote pups gebeurd, ten koste van de kleintjes uit het nest.
Tegelijk met deze verandering in voeren van de mama gebeurd er met de pup zelf ook iets. Die eerste 3-4 weken eet de pup alleen met het hoofd omhoog gericht, met geen mogelijkheid kan je zo een jonge pup bijvoeren uit een schaal of kom waarbij hij moet eten met het hoofd naar beneden gericht, maar rond de 4 weken veranderd dit, dan kan een hondje eten van een schotel en hebben wij de mogelijkheid om de pup bij te voeder. Voor de 4 weken kunnen wij alleen maar onze toevlucht nemen tot bijvoeren met de fles, wat we dan ook met alle liefde doen als dat nodig is.
💞
Het Eikehof

01/06/2025

Met de vakanties in zicht is daar het dilemma, wat doen we met onze hond als we op vakantie gaan? Kan hij mee? Gaan we op zoek naar een dogsitter? Gaat hij naar een pension?
Optie 1: de hond gaat mee, blijf je in het binnenland dan zal je weinig problemen ondervinden, ga je naar het buitenland, denk dan op tijd aan de benodigde vaccinaties, Rabiës is voor elk buitenland noodzakelijk en denk eraan dat je dit op tijd moet laten geven, ook is voor sommige landen ontworming voor de vosselintworm noodzakelijk, deze moet dan gegeven worden door een dierenarts en mag vaak maximaal 48 uur voor binnenkomst in het land gegeven zijn, dus wie weet moet je hiervoor naar een dierenarts dicht bij de grens. Ga je met de auto kijk dan ook na welke vaccinaties noodzakelijk zijn voor de landen waar je gewoon doorheen reist. Tot slot bedenk goed of je je hond wel een plezier doet met een lange autorit, een plotseling volledig ander klimaat, of een vliegreis in het ruim van het vliegtuig.
Optie 2: je hebt iemand in je omgeving die voor je hond wil zorgen. Komt die ook in je huis wonen dan is dat helemaal ideaal, kan je je hond bij familie of vrienden onder brengen, dan lukt dat meestal ook nog wel. Bedenk dat je je hond geen plezier doet met iemand die 3x per dag voor een kort moment langskomt voor een wandelingetje en het verschaffen van eten. Een hond heeft nood aan contact. Denk ook na of je oppas een veilige omgeving voor je hond kan garanderen. Reken erop dat je hond naar zijn baasje wil gaan zoeken, dus hij mag geen mogelijkheid hebben om te ontsnappen.
Tot slot optie 3: Er zijn hondenpensions in allerlei maten en vormen. In sommige pensions worden de honden in een huiselijke omgeving gehouden. Iets wat er misschien heel cosy uitziet, maar bedenk wel dat niet alle honden geschikt zijn om met andere honden samen te zitten. In andere pensions zitten de honden in een verblijfsruimte, soms alleen, soms met een andere hond. Ze hebben ofwel een eigen buitenruimte of ze gaan in een speelweide al dan niet met andere honden. Ook hier moeten alle honden in orde zijn met hun vaccinaties. Reserveer tijdig een plaatsje voor je hond, zeker als je in een heel drukke periode je vakantie gepland hebt. Tot slot, vertrouw de pensioneigenaar. Dit zijn proffesionals, zij weten hoe ze om moeten gaan met al die verschillende karakters, en al vind je het zwaar om je hond achter te laten, bedenk dat je hond ook een leuke tijd tegemoet gaat, waar hij kan spelen met andere honden.
Dus geniet van je vakantie, het duurt weer een hele tijd voor je weer kan.🍕🥖🥘🥂🧉🧘‍♀️🏄

11/05/2025

Vrijheid is het hoogste goed, dat geldt niet alleen voor ons mensen, maar is ook belangrijk voor je hondjes. Maar mensen proberen mij soms te overtuigen dat een hondje bij hen een gouden leven gaat krijgen door te zeggen 'ja en wij hebben een grote tuin, wel 100, 200, 500 are'. Jammer genoeg overtuigd mij dit niet.
Natuurlijk zie je op het filmpje de pups vrolijk rondrennen in onze tuin (die niet eens zo heel groot is) maar die zijn met veel, die houden elkaar wel bezig en aan de gang. Maar wat als je pup alleen is in die grote tuin? Dan gaat die echt niet vrolijk rondrennen. Die gaat waarschijnlijk in een hoekje zitten kijken wat er hem nu allemaal weer overkomt.
Ook als je hond ouder en groter is heeft die grote tuin alleen maar meerwaarde als je die tuin gebruikt om leuke dingen met je hond te doen.
Zit je zelf binnen aan de koffie, dan zal je hond voor het raam of de achterdeur gaan liggen om de baas of het vrouwtje in het oog te houden en te zien wanneer die naar buiten komt, of om zelf binnen gelaten te worden.
Natuurlijk zijn er weinig plaatsen, zowel in België als in Nederland waar je je hond los mag laten lopen, tenzij hier en daar in een losloopweide. En de verhalen die ik al gehoord heb over losloopweides maken mij er niet echt fan van, dus in die zin is het fijn als je zelf een tuin hebt waar je kan spelen met je hond.
Hier en daar vind je ook wel speelweides of belevingstuinen voor honden die je af kan huren zodat je daar ook alle ruimte hebt om met je hond te spelen en ravotten zonder dat ze het gevaar lopen om aangevallen en getraumatiseerd te worden door onopgevoedde, agressieve honden.
Waar spelen jullie het liefst met je hond? Hebben jullie fijne adressen waar je hond los kan lopen, lekker kan zwemmen of waar iets anders te beleven valt? Deel het hieronder maar, (tenzij je dat gouden plekje voor jezelf wil houden natuurlijk🤪)
eikehof

04/05/2025

Wat een heerlijk weer hebben we toch gehad de afgelopen dagen, maar net zoals bij sommige mensen, is die overschakeling naar plotseling weer dat veel warmer is soms moeilijk. Vooral kortneuzige rassen kunnen wij warme temperaturen, en zeker als er dan ook nog een weinig zuurstof in de lucht zit, zich heel benauwd voelen.
En waar wij al snel grijpen naar korte broek en t-shirt moet onze hond, noodgedwongen, rond blijven lopen in zijn warme jas.
Vraag dus niet teveel van je hond in die warme uren, wandel 's morgensvroeg, of 's avonds als het terug afgekoeld is, loop ook eens zelf met blote voeten op het asvalt om te voelen hoe gloeiend heet dit is en doe dit ook je hond niet aan.
Je hond op een warme dag in een auto laten zitten, ook al is het maar voor 5 minuten, kan natuurlijk al helemaal niet.
In de ochtend of avond lekker de hond even laten zwemmen is natuurlijk heerlijk, zeker met warm weer. Let dan, zeker later in de zomer, op voor blauwalg in stilstaand water, want dit is dodelijk voor je hond.
Een koelmatje is ook fijn voor je hond om op te kunnen liggen op warme dagen, maar stel dat de temperatuur van je hond toch eens te hoog oploopt koel hem dan door de buik, liezen, hals, oren en voetzooltjes af te koelen met stromend water (de tuinslang erop). Heb je die mogelijkheid niet spons hem dan goed af met koud water op diezelfde plekken.
Nooit beginnen koelen op de rug, de bloedvaten trekken zich dan meteen samen waardoor de hond zijn warmte helemaal niet meer kwijt kan.
Veel plezier,en hopelijk mooie dagen deze zomer.
💕Geniet van elkaar💕🐕


Het Eikehof

21/04/2025

Gisteren geen verhaaltje geplaatst, maar zoals jullie kunnen zien, niet zonder reden. Met enkele jonge hondjes, pups nog maar, een heerlijke strandwandeling gaan maken. Vooral de zwarte shih tzu, een pup die overbleef als laatste in de nest en daarom bij ons in huis kwam, had nog niet zoveel mee gemaakt. De autorit, gelukkig samen met haar vriendje was al een hele onderneming en het eerste stukje wandelen gebeurde ook in de armen van het baasje. Eenmaal op het (harde) strandzand op de grond gezet, ze vond het maar niks en wilde echt niet aan de lijn mee wandelen, tot ik de lijn dan maar losliet en we rustig verder wandelden. Ik heb het nu al zo vaak ervaren, en zeg het ook vaak tegen nieuwe baasjes "begin niet te snel met wandeltraining". Dit betekend niet dat je je pup niet naar veel nieuwe plaatsen mee moet nemen om ervaring op te doen, maar meenemen in de auto en even eruit om de nieuwe omgeving of mensen te leren kennen, of meenemen in de fietsmand is helemaal iets anders dan aan de leiband. De pups zijn dan zo geconcentreerd bezig met deze nieuwe ervaring (wandelen aan de leiband), bovendien wil het baasje ook nog dat ze netjes aan de leiband lopen zonder achter te blijven of te trekken, dat ze van al de rest niet veel meer binnen krijgen.
Afijn, terug naar de pup gisteren, nadat ik de lijn losliet wilde ze toch wel heel graag bij ons zijn, en zonder de dwang van de lijn liep ze perfect met ons mee. Ze kreeg er plezier in, en dat was het moment dat ik de lijn vastpakte en ze de hele verdere wandeling vrolijk mee liep. Soms waren er stress momentjes, ze vond het heel eng om tussen de golfbrekers door te wandelen, en toen we richting strandtent gingen, want een terrasje hoort er natuurlijk ook bij als leermomentje, was het mulle zand ook weer iets helemaal anders. Daar zakte ze, met haar korte pootjes, wel heel diep in weg, dus daar werd ze weer even gedragen. Zo leerde ze dat wandelen heel tof is, en als het even iets enger werd, dan was daar het vrouwtje die haar verder hielp.
Al bij al werd het een heel leuke en leerzame ochtend.
Wat is nu de moraal van dit verhaal?
1. laat de pup zich eerst aan jou hechten voordat je begint met wandelen
2. ondertussen zoek je op een andere manier socialisatie en leermomenten op
3. laat je pup, op een veilige plaats, los met je mee wandelen, al dan niet met de leiband slepend op de grond
4. volgt je pup neem dan de leiband op en wandel zo samen verder
5. als het even eng wordt, steun dan je pup door hem even te dragen tot het enge stuk weer voorbij is
6. je zult merken dat je pup steeds meer vertrouwen krijgt in jou (je helpt als het nodig is) in zijn omgeving en vooral in zichzelf.
SUCCES!