
14/08/2025
⛰️ Hij lachte me uit toen ik hem vertelde wat mijn doel was.
Exact één jaar geleden begon ik aan iets waar ik vandaag nog steeds versteld van sta. Onvoorbereid. Ongetraind. Gewoon op pure wilskracht.
Halverwege kruiste ik een wandelaar die uit de andere richting kwam.
Hij keek me aan, hoorde mijn doel, lachte me vierkant uit in mijn gezicht … en zei dat ik het nooit zou halen.
Vanaf dat moment voelde ik het: twijfel.
Hij was in mijn hoofd gekropen en ik begon een innerlijk gevecht tegen hem.
Ik dacht aan opgeven. Terugkeren.
Maar de angst om terug te gaan…
was groter dan de angst om door te zetten.
Dus zette ik één stap. En nog één.
Tot ik boven stond op die berg – en besefte:
✨ Geloof altijd in jezelf, ook als niemand anders dat doet. Als je je dromen deelt met de wereld, zullen er altijd wel mensen zijn die niét in je geloven, je voor gek verklaren en je met je voetjes op de grond willen houden omdat dat “veiliger” voor je zou zijn, ze willen je van je pad afbrengen en van koers doen veranderen, allemaal voor je eigen best wil zogezegd … Maar weet je: dat doet er allemaal niet toe, zolang jij maar in jezelf gelooft. Dan kan je letterlijk BERGEN verzetten!
Een les die ik die dag meenam voor het leven.
Met Venna naast me, als deel van een herinnering die ik voor altijd zal koesteren. 🐾💛 en de beste man , die me bleef aanmoedigen en ijzersterk in me geloofde.
📖 Wil je weten wat er precies onderweg gebeurde en welke les mijn leven veranderde?
Reageer hieronder met ‘blog’, dan stuur ik je het hele verhaal én de foto’s.