01/05/2025
Verantwoord houderschap: geen keuze, maar een plicht
In Nederland spreken we graag over hondenwelzijn, over opvoeding, socialisatie en training. Maar waar te weinig écht over gesproken wordt en waar te weinig naar gehandeld wordt is het fundament: verantwoord houderschap! En dat begint niet bij nieuwe wetten en of maatregelen maar bij het naleven én handhaven van de regels die er al zijn.
Regels bestaan er namelijk al. Je vindt ze terug in de geldende Algemene Plaatselijke Verordening (APV) van iedere gemeente. Daarin staat waar een hond los mag lopen, onder welke voorwaarden, en waar aanlijnplicht geldt.
En tóch worden die regels structureel genegeerd!
Alsof het vrijblijvend is. Alsof de regels niet voor jou gelden, omdat jouw hond ‘niks doet’. Maar zelfs het kleine witte Swiffertje van drie kilo dat losloopt en vrolijk op andere honden afrent, kan onbedoeld een confrontatie veroorzaken. En het is de hond die wél aangelijnd en onder controle was, die daarna de schuld krijgt en die mogelijk blijvend de gevolgen draagt. Niet omdat het een ‘risicorashond’ is, maar omdat de situatie nooit had mogen ontstaan.
Deze regels zijn er niet voor niets. Ze zijn er ter bescherming van iedereen.
Daarom is het onmisbaar dat die regels worden nageleefd én gehandhaafd. Niet alleen op papier, maar in het echte leven. Door BOA’s, politieagenten, door degenen die dagelijks in contact staan met mensen die keuzes maken over hun honden. Als we willen dat het hondenbeleid effectief, eerlijk en draagbaar blijft, dan moeten zij de ruimte, de opdracht en de ondersteuning krijgen om die regels daadwerkelijk te handhaven.
Als professionals binnen de hondensector hebben wij hierin ook een taak. Wij moeten blijven wijzen op het belang van handhaving én het serieus nemen van deze bestaande regels. Niet alleen richting hondenbezitters, maar juist ook richting de mensen met invloed op straat!
En tegelijkertijd kunnen wij, als hondeneigenaren, onze ogen niet sluiten voor de verantwoordelijkheid die komt kijken bij het houden van een hond, zeker als het gaat om rassen met een oorspronkelijke werkdoelstelling.
Je moet de kop niet in het zand steken!!
Het houden van een hond, alle honden, maar zeker honden uit rassen die oorspronkelijk zijn gefokt voor serieuze taken, brengt extra verantwoordelijkheden met zich mee. Dat is geen aanval, geen verwijt, maar een feit.
Bepaalde rassen dragen genetische bagage met zich mee. Geen hond is een blanco canvas. Geen opvoeding kan volledig uitwissen waarvoor een ras ooit is ontwikkeld: of dat nu drijven, bewaken, beschermen of vechten is.
Ik ben opgegroeid met Border Collies. Zelfs de showlijnen, met generaties zonder praktische drijftaken achter zich, lieten als pup van negen weken oud al zien hoe ze eenden bijeen dreven. Zonder dat iemand ze dat ooit had geleerd.
Ik heb een Amerikaanse Pitbull Terrier pup meegemaakt die op negen weken leeftijd een volwassen hond die hem uitdaagde niet uit de weg ging. Niet omdat hij ‘slecht’ was opgevoed, maar omdat zijn instinctieve moed en vastberadenheid in zijn karakter verankerd zaten.
Dit gedrag komt niet uit het niets. Het is erfgoed. En wie dat erfgoed negeert, doet zijn hond en de samenleving flink tekort.
Als jouw wens is om een hond te hebben die in sociale situaties liever wegloopt dan confrontatie aangaat, die bloemetjes plukt met alle honden die hij tegenkomt, dan is het wijs om bij de raskeuze daar al rekening mee te houden. Niet iedere hond is namelijk gemaakt voor onbevangen, zorgeloos contact met álle soortgenoten. En dat is oké. Zolang je het maar begrijpt, erkent en erop anticipeert.
Verantwoord houderschap begint niet bij het corrigeren van gedrag dat we niet prettig vinden. Het begint bij kennis. Bij het respecteren van de oorsprong van een ras. Bij het zorgen dat je de juiste hond kiest voor jouw leven en mogelijkheden. En als je kiest voor een hond met specifieke rasseneigenschappen, dan betekent dat ook dat jij de plicht hebt om te zorgen voor passende begeleiding, management en training, het gehele leven van de hond.
We hebben het vaak over rechten. Over wat we willen. Over hoe leuk een bepaald ras ons lijkt. Maar een hond is geen recht. Een hond is een verantwoordelijkheid. Als we willen dat we in Nederland honden kunnen blijven houden zonder steeds meer beperkende maatregelen, dan begint dat bij onszelf.
Niet alles is maakbaar. Niet elke hond is voor elke eigenaar. En dat is niet erg, zolang we de moed hebben om daar eerlijk over te zijn.
Verantwoord houderschap betekent:
– Het naleven én handhaven van de regels die er al zijn.
– Investeren in opvoeding, begeleiding en training, passend bij het individu én het ras.
– Het actief leren lezen en begrijpen van lichaamstaal, zodat signalen van spanning, discomfort of overprikkeling tijdig worden herkend.
– Kennis hebben van én respect tonen voor de oorsprong, het karakter en het erfgoed dat elke hond met zich meedraagt.
En daar sluit ik voor vandaag even mee af 😀
Liefs
Jennifer
