19/04/2025
Wat ben ik toch blij dat steeds meer mensen op deze manier adverteren/adviseren. Zo heeft ELLIS het hier heel mooi kunnen omschrijven!
𝗝𝗲 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗷𝘂𝗶𝘀𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗲𝗻….
𝘖𝘧: 𝘞𝘦𝘦𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘰𝘦𝘥𝘦 𝘱𝘦𝘶𝘵𝘦𝘳 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘫𝘦 𝘱𝘢𝘢𝘳𝘥
Als ik een centered riding les geef (eigenlijk vooral aan massage klanten, want ik doe het stiekem vooral voor het paard…ssssssttt…..niet verder vertellen….), dan begin ik altijd te zeggen dat het een beetje tegen kan vallen. Ik leg uit dat ik dingen kan gaan zeggen die lijnrecht ingaan tegen wat de ruiter altijd heeft gehoord. De meesten zijn zich daarvan bewust en geven aan juist te willen leren en overal voor open te staan. Goed zo, hebben we dat afgesproken met elkaar.
Maar dan gaan we aan de slag, en valt het toch écht niet mee. Als je iets gaat veranderen wat je al jaren op een bepaalde manier doet, dan lijkt het alsof je niks meer kunt en als een natte krant door de bak gaat. Ik snap het helemaal als je vol in de weerstand gaat en je hebt als ruiter echt virtuele ballen nodig om je door dat eerste begin heen te worstelen.
“Het voelt zo raar!” klinkt het vaak wanhopig vanaf het paard. “Niet voelen dan!” roep ik dan vrolijk terug. Huh, maar paardrijden doe je toch met gevoel??? Ja, maar niet als je iets in je eigen lijf of houding wilt aanpassen. Want je gevoel fopt je. Je gevoel is niet de waarheid: het is een gewoonte, een lekkere houding die je in de loop der tijd hebt gevormd en als veilig bent gaan ervaren. Daar hoef je niet over na te denken, dat doe je gewoon.
Heb je ooit iets gebroken of zwaar gekneusd, waardoor je dat onderdeel een tijdje hebt moeten ontlasten? Dikke kans dat je na een paar weken, als je het wél weer kunt gebruiken, in je kakelverse opgebouwde compensatie blijft rondlopen. Dan heb je je moeder/fysio/vrienden nodig die tegen je zeggen: loop eens rechtop! Dat lukt je dan 10 seconden….en dan ben je weer in je compensatie teruggezakt. Dat werkt ook zo als je je houding op het paard wilt veranderen, om welke reden dan ook.
𝗚𝗼𝗲𝗱𝗲 𝗽𝗲𝘂𝘁𝗲𝗿
Voorbeeldje. Je denkt dat je rechtop zit, maar eigenlijk zit je té rechtop en daardoor houd je het paard in zijn beweging tegen. Je paard is niet voorwaarts, en meestal gaan we dan met extra been, sporen, zweep of andere middelen het paard voorwaartser proberen te krijgen. In een centered riding les gaan we juist niet aan het paard, maar een beetje aan jou sleutelen.
Want misschien kun je een betere peuter (mijn favoriete metafoor) voor je paard worden. Zo eentje die niet aan je hoofd hangt als hij op je schouders zit, maar een beetje meebeweegt naar voren zodat jij lekker door kunt lopen…. Dat kan gaan om enkele centimeters.
Maar die paar centimeters gooien je hele proprioceptie (de waarneming van je lichaam in de ruimte) overhoop! Echt, het lijkt voor je gevoel alsof je als een chimpansee voorover hangt, je hoort in je hoofd alle instructeurs die je ooit gehad hebt brullen “Zwaar zitten! Zitten op je billen!” en je rekent alvast op de onvoldoende bij je eerstvolgende wedstrijd voor houding die ongetwijfeld op je protocol zal verschijnen……
Vaak maak ik dan even een foto of een filmpje. Dan blijkt dat het visueel echt enorm meevalt hoe voorover je zit. Goh. Eigenlijk zit je ten opzichte van de horizontale balans van het paard best rechtop. Mmmmm…… Waarom voelt het dan zo raar?
Omdat het anders is! Gevoel wil graag naar bekendheid, naar veiligheid. Dus wil je iets veranderen, dan moet je even een poosje je gevoel uitschakelen en bewust gaan nadenken over je hoofd-schouders-knie-en-teen- in-omgekeerde-volgorde-balans waar je tijdens de les aan hebt gewerkt.
Voor de lol zet ik na een paar lessen iemand wel eens terug naar hoe ze ooit zat. “Verrek, dát voelt raar!”, klinkt het dan. Kijk, dán weet je dat er iets veranderd is. Als het nieuwe fijner en bekender voelt dan het oude. Pas dan kun je weer gaan vertrouwen op je gevoel.
PS Dat werkt ook zo met paarden hè. Geef ze even tijd als ze iets moeten gaan veranderen aan hoe ze altijd liepen. Dat voelt anders voor hen, en het duurt even voordat dat het nieuwe normaal wordt...
Vrolijk Pasen!
