06/11/2025
Beauden, from abandoned podenco to pl***oy.
Hello everyone,
my name is Beauden, 1 year and 6 months old.
Today I call myself a pl***oy, cheerful, charming, and full of life. But believe me… it wasn't always this way.
My life started like that of so many podencos – born in the wrong place, with people who used us, abused us… and then simply dumped us. My world collapsed on an abandoned industrial estate. Alone. Skinny. Dirty. Lost.
Volunteers tried to help me, but no matter how hungry I was, my trust in humanity was gone. I ran away. I hid. I had no one left.
Until one day… the volunteers set up a trap. No people, no threats – just me, the cage, and food. My stomach won over my fear. And so began the next chapter of my life.
At GRA, I slowly learned to trust again. I discovered that not all hands hurt, that friendship can exist between humans and dogs. I made new friends, I learned to play, to enjoy… and yes – I became myself again: Beauden, the pl***oy with a heart of gold.
But this isn't the end of my story.
Something's still missing… a home.
A person of my own. Someone who sees me, not as "the dog with a past," but as "the dog with a future."
Christmas is coming soon.
Everyone dreams of warmth, of light, of love.
Me too.
I don't ask for much—just a place where I can come home, where I can be truly happy again, as part of a family.
Maybe you'll be the one to give my story a beautiful ending.
Or maybe you can share my story, so that my dream can reach someone.
Because I deserve a second chance, too. ❤️
 https://www.facebook.com/share/v/1FsPEc8Qy7/?mibextid=wwXIfr
https://www.teaming.net/galgosrescuealmeria
Beauden, van verlaten podenco tot pl***oy.
Hallo iedereen,
mijn naam is Beauden, 1 jaar 6 maanden.
Ik noem mezelf vandaag een pl***oy, vrolijk, charmant en levenslustig. Maar geloof me… dat is niet altijd zo geweest.
Mijn leven begon zoals dat van zovele podenco’s – geboren op de verkeerde plek, bij mensen die ons gebruiken, misbruiken… en daarna gewoon dumpen. Mijn wereld stortte in op een verlaten industrieterrein. Alleen. Mager. Vuil. Verloren.
Vrijwilligers probeerden me te helpen, maar hoe groot mijn honger ook was, mijn vertrouwen in de mens was verdwenen. Ik rende weg. Ik verstopte me. Ik had niemand meer.
Tot op een dag… de vrijwilligers een vangkooi plaatsten. Geen mensen, geen bedreiging – enkel ik, de kooi en eten. Mijn maag won het van mijn angst. En zo begon het volgende hoofdstuk van mijn leven.
Bij GRA leerde ik langzaam weer vertrouwen. Ik ontdekte dat niet alle handen pijn doen, dat vriendschap kan bestaan tussen mens en hond. Ik maakte nieuwe vriendjes, ik leerde spelen, genieten… en ja – ik werd weer mezelf: Beauden, de pl***oy met een hart van goud.
Maar dit is nog niet het einde van mijn verhaal.
Er ontbreekt nog iets… een thuis.
Een mens van mijn eigen. Iemand die me ziet, niet als “de hond met een verleden”, maar als “de hond met een toekomst”.
Binnenkort is het kerstmis.
Iedereen droomt van warmte, van licht, van liefde.
Ik ook.
Ik vraag niet veel — enkel een plekje waar ik mag thuiskomen, waar ik weer écht gelukkig mag zijn, als deel van een familie.
Misschien ben jij wel degene die mijn verhaal een mooi einde geeft.
Of misschien kan je mijn verhaal delen, zodat mijn droom iemand bereikt.
Want ook ik verdien een tweede kans. ❤️
