30/11/2024
📖 Een te mooi verhaal om niet te delen...
Soms brengt ons beroep ons op paden die we liever niet bewandelen, maar die desondanks getuigen van de diepe liefde en zorg die dieren verdienen.
Afgelopen zondag moest ik uitrukken voor een noodgeval bij een kleine herkauwer, Lissa-Loes. Een diersoort dat misschien door velen over het hoofd wordt gezien, maar op deze plaats zeker niet… Lissa-Loes is een geit(je) dat deel uitmaakt van de prachtige kudde bij Together Alive VZW. Dankzij initiatieven zoals Together Alive, krijgen kleine herkauwers een tweede kans. Hier worden ze niet zomaar "opgeruimd" als ze ziek of oud worden, maar krijgen ze de zorg, liefde en kansen die ze verdienen. Het is een plek waar leven telt, ongeacht de economische waarde van het dier. Met toewijding en plezier ben ik trotste dierenarts van dit soort initiatieven. Samen kunnen we het verschil maken – ook voor de kleinsten onder de grote weidedieren!
Helaas heeft de behandeling van Lissa-Loes niet mogen baten, en ondanks alle inspanningen van zowel mezelf als de kliniek interne geneeskunde te Merelbeke, is Lissa-Loes in tussentijd overleden. Zelfs op momenten zoals deze is er de troost dat we alle dieren de waardigheid kunnen bieden die ze verdienen, want ook onze kleine herkauwers verdienen dat!
‘Waar is dat zieltje nu?’ vroeg ik met haar hoofd op m’n schoot. Plots waren haar ogen dof.
Door mijn hoofd ging dat zinnetje: ‘Er is een tijd voor leven, en er is een tijd voor dood.’ Al sinds de eerste signalen die Lissa Loes vertoonde dat ze zich onwel voelde, afgelopen weekend.
Mijn intuïtie sprak al, maar de rede wilde niet volgen. Lissa Loes werd op korte tijd erg ziek. De dierenarts was er in een mum van tijd en schonk haar alle mogelijke zorg. Een infuus in de wei, dat kan dus. Maar het mocht niet baten. Ze haalde het nog tot de dierenkliniek, maar daar viel haar hartje stil. 💔
Lissa Loes.
Ik denk aan die nachten waarop ze kleine Klaus dicht bij haar liet slapen.
Ik denk aan haar felle blik waarmee ze Safari uitnodigde tot spel. Hun hoorns luid kletterend doorheen de avondstilte.
Ik denk aan haar knappe gezicht dat doet denken aan de Afrikaanse savanne, en bedenk me dat haar naam ook ‘Savannah’ had kunnen zijn.
Lissa Loes. Bijna drie jaar geleden vervoegde ze onze kudde. Eerst schichtig, dan nieuwsgierig, en ergens onderweg werd ze ‘tante Loes’.
Een harde les in de continuïteit van het immer veranderende leven. En toch, zou ik haar zo opnieuw verwelkomen.
Wat een rijkdom, dat we dit leven mochten delen.
Ik wil graag onze dierenarts bedanken, Stien Den Hondt, om altijd paraat te staan en onze vrienden de professionele, veterinaire zorg te verlenen die ze nodig hebben en verdienen.
Bedankt ook aan het spoedteam van de dierenkliniek te Merelbeke om zo snel en gefocust te doen wat mogelijk was.
Een beetje verdwaasd tuur ik naar dat lege slaapplaatsje,
maar de kudde gaat door.
Ineke
🤍🐐🤍
